by Joyce | Oct 11, 2015 | Huis wordt thuis |
Nog 1 week tijd om voor Huizeke Sluizeken te stemmen! Be there or be square!
Ergens in de post over onze woonkamerupdate zei ik dat ik nog een bijzettafeltje wilde voor tussen de twee zetels. Ik wist al vrij snel dat het een typisch Scandinavisch tafeltje moest worden, ge kent dat wel, een wit blad met wijd uitstaande poten eronder. Een rond blad vond ik ook minder mooi dan een asymmetrisch, dus dat verkleinde het aantal kanshebbers al een beetje. Na verloop van tijd leek het mij wel beter om dat tafeltje tussen de grote zetel en de deur te zetten omdat je het tussen de twee zetels toch niet zou zien staan. Voor tussen de zetels ga ik op zoek naar een heel ouderwets tijdschriftenrekje dat ik dan in een hip kleurtje kan verven. Vorig weekend ging ik op pad om zo eentje te vinden en dat bracht mij onder andere in de kringloopwinkel. Daar vond ik niet wat ik zocht, maar wel dit glazen theelichthoudertje. Hoe zalig is da? En voor nen euro kunde nie sukkelen, hé?
Anyway. Dat bijzettafeltje dus. Ik dacht eerst voor dit tafeltje uit de Casa te gaan, maar vond uiteindelijk nog iets veel beters! Voor 5 euro meer kon ik gisteren in de Aldi een setje van 2 tafeltjes aanschaffen. Ka-ching! En ze zijn echt niet minder mooi, integendeel. Ik vind vooral de vorm van het blad prachtig, eerder driehoekig met afgeronde hoeken. Er lagen trouwens maar drie pakken meer, waarvan twee met een gewoon houten blad en één met een wit. Wat een chance!
Eindelijk een plaatsje voor onze nieuwe lamp uit de Action dus. Het vaasje is al meer dan 3 jaar oud en komt nog uit de Casa. Het oker bloempotje vond ik in de Eurotuin, alsook het plantje erin. Het hoesje voor rond de papieren zakdoekjes naaide ik zelf, maar ik vergeet er altijd eens een blogpostje aan te wijden. De twee dvd-kastjes moeten wel nog verhuizen naar de slaapkamer of dressing, want die nemen in de living toch alleen maar plaats in beslag.
I’m in love, y’all!
by Joyce | Sep 30, 2015 | Buitje |
Ken je dat, dat moment van schaamte dat je overvalt als je met 3 volle zakken thuiskomt terwijl je maar een kleine prul ging halen? En de blik van je wederhelft die dan over je aankopen glijdt? I cringe. Echt.
Maar dus. Ik was op zoek naar een gezonder ontbijt dan boterhammen met choco en kreeg van een vriendin de tip om een yoghurtbewaarbeker te gaan halen in de Action. In de beker doe je de yoghurt en in het deksel granola of iets anders. Je kan dat makkelijk ‘s avonds prepareren en de ochtend erna op ‘t werk opeten. Dat leek mij wel iets handigs, ja. Dus ik naar de Action met mijn moeder. Da’s een gevaarlijke combinatie, zij, ik en de Action.
Omdat het zo veel is, heb ik alles wat gegroepeerd in categorieën. Tof, hé?
Buitje!
De eerste categorie is ‘huishouden’. Spanneeuuunnnd! Ik vond vrij snel de yoghurtbeker en stopte er een in mijn mandje. Tot mijn partner in crime zich afvroeg of ik er niet beter 2 kocht, want ja, eentje in de vaatwas en eentje om te gebruiken. Dus ik nam er nog 2 extra mee. Ge weet nooit, hé. Ik kocht ook nog een doosje Colour Catcher. Dat zijn eigenlijk gewoon papiertjes die je in de wasmachine stopt als je een nieuw kledingstuk wast. Zo gaat de kleur niet af op de rest van de was. Ik vond ook nog een maatbeker (seriously, waar gaan die maatbekers altijd naartoe in ons huis?!) en een meetlint. Dat laatste had ik vroeger ook, maar ik moet dat ergens verkeerd gelegd hebben want ik vind dat dus al maanden niet meer terug. Ge zult zien dat ik het volgende week ineens terug ga vinden, hé. En dan nog tandpasta. Dit is ons lievelingsmerk, maar ze verkopen het niet meer in de Colruyt. Als ik het ergens tegenkom, neem ik dus steevast een voorraadje mee.
Categorie 2 is speelgoed. Ik ben traag maar gestaag hier en daar wat dingen aan ‘t kopen voor Sinterklaas. We hebben thuis al wat spelletjes van HABA (voor verschillende leeftijden wel) en onlangs kocht ik ook simpele Play-Doh. Op mijn lijstje staat verder nog Kinetic Sand. Ik denk dat hij dat heel fijn gaat vinden. Dénk ik, hé. Soit. Wat bracht ik nog mee? Gewone potjes speelklei. Heel Play-Doh-achtig, maar dus niet van het echte merk. Ik denk dat hij aan al die attributen nog niks heeft, dus een paar simpele potjes zijn wel goed. Dikke kleurpotloden, want dat heeft hij nog niet. Ik zou hem graag wat meer knutselspullen beginnen kopen. Rond een jaar of 2 begint dat toch stilaan, hé? Ze hadden ook pop-up sprookjes. Supertof! Ik denk dat hij dat ook wel fijn zal vinden. Alhoewel ik hem wel zal moeten tegenhouden, want hij gaat zeker de pop-ups eraf proberen trekken. Ik kocht ook nog wat kleine prullen. Stocking stuffers, zoals ze dat in ‘t Engels zo mooi zeggen: een mini Etch A Sketch, een kleine roze View-Master waarmee hij diertjes kan bekijken en 2 dingskes. Ik weet niet hoe dat heet. Ik noem het klapperventjes. Je moet die ventjes opwinden en dan stappen ze vooruit terwijl hun tanden klapperen. :) Ik ga hem wel nog niet alles geven. Ik denk dat ik de potloodjes en de boekjes bijvoorbeeld nog wat ga sparen. Misschien voor zijn verjaardag.
De derde categorie noemde ik ‘deco’. Snazzy. Ik vond een leuk kadertje voor op mijn bureau op ‘t werk. Ik moet er wel nog een foto van mijn kroost in stoppen. Ik kocht ook een theelichthouder/glas omdat ik dacht dat die zou passen in dat mandje dat ik bij Maisons du Monde kocht. Maar ‘t is dus blijkbaar te groot. Ik ga er nog wel iets mee DIY’en, denk ik. Dat sjabloon is voor later in het bureau van Klaas. ‘Focus on something good’, staat er op de achterkant. Dat past goed voor een fotograaf, hé? Ik nam ook nog een snoer ledlichtjes (altijd leuk voor tijdens de kerstperiode!) en kerstbalhaakjes mee. Die laatste had ik vorige Kerst niet en dat was echt miserie en sukkelen met omgebogen paperclips, jong. #neveragain Mijn duurste aankoop van de dag was de lamp. Ik zocht al even naar nog een extra lampje voor in de living omdat de staande lamp alleen niet genoeg licht geeft om bij te haken of lezen. Klaas wou een echte tafellamp, met een lampenkap, maar ik vond echt mijn goesting niet. Een bureaulamp vond hij niet kunnen in de living. Mannen, hé. Die kennen er toch echt niks van. Maar ik vond dus gewoon wat ik zocht! Voor 19,95 euro. Duur, hé? En dat in de Action, zeg. Ze lijkt ook een beetje op de lamp die effectief op het bureau staat. Oh, en die kaketoe. 1,99 euro. Tja. What can I say? Love at first sight, y’all.
Er is ook een knutselcategorie! Maar dan niet voor Elliot. :) Ik heb een knutsellade waar ik al mijn prutsgerief in bewaar. Als ik washitape zie, moet ik sowieso een paar rolletjes kopen. Hier hadden ze heel brede washitape en ik vond die bruin/zwarte zigzag supertof. Ik kocht ook nog wat stempels (dat hebt ge ook nooit genoeg, zeker niet met een peuter in huis). De penseelstiften zag ik onlangs op een andere blog passeren en die leken me heel leuk. Eigenlijk een stift, maar dan met een penseeltje in plaats van een punt. De spraylijm en glitters (dat potje naast de washitape) nam ik gewoon mee omdat dat ooit nog wel eens van pas kon komen, maar ik denk dat ik deze dus ga gebruiken om die theelichthouder van hierboven een make-over te geven. En inpakpapier. Mja. Dat verzamel ik ook. :) Living on the edge!
Voorlaatste categorie: ontspanning. Kleurboekjes en kleurpotloden voor mij. Soms zit ik in de zetel maar ben ik de televisie niet echt aan ‘t volgen. Soms haak ik dan, maar soms heb ik daar ook geen zin in. Misschien kan ik dan wat kleuren. Soms. :)
En dan de laatste categorie… Wie is er twee weekends geleden niét naar de Aldi getert om de vossendekbedovertrek? Ik alvast wel. En die kleurrijke diertjes vond ik ook tof. (Keislecht fotootje van die overtrekken vind je hier.) We zijn van plan om Elliot binnen dit en 6 maanden naar een peuterbed te verhuizen en daar hoort een eigen dekbed bij. Het zal dan nog koud zijn, dus een flannelleke is dan wel zo gezellig, hé? In de Action vond ik dan nog een katoenen dekbed. Elliot is zot van auto’s, vrachtwagens, randomstoerevoertuigendieveellawaaimaken. En voor 7,49 euro kunt ge toch nie sukkelen, hé?
Voilà. Ik hou van de Action. Jullie ook?
by Joyce | Sep 20, 2015 | Huis wordt thuis |
Vanaf het moment dat ik wist dat ik binnenkort met een nieuwe job zou kunnen starten, kreeg ik ineens ook zin om hier thuis wat veranderingen aan te brengen. Met 5 grote en kleine updates ziet onze woonkamer er een stuk toffer uit. Maar misschien ben ik niet objectief. :) Hoe het ook zij, zo zag onze woonkamer er tot een week geleden uit:
1. Onze zetel was een doorn in ons oog. Het was een gigantische, stoffen zetel van 3,30 meter lang en minstens 1 meter diep, met dan nog eens een poef van een volledige vierkante meter erbij. Superzalig om in te hangen, maar oh zo frustrerend op de wekelijkse kuisdag. Want met twee langharige honden hing er dus constant hondenhaar aan de zetel. En doordat de pootjes van de zetel zo kort waren, was alles dat eronder belandde kwijt voor minstens een maand (lees: voor nog veel langer, want ik had geen goesting om elke maand die volledige zetel te verschuiven). Elliot verloor dus veel speelgoed en ook bij het poetsen is zo’n lage zetel niet praktisch: probeer daar maar eens met een stofzuiger of dweil onder te gaan om al het stof en haar mee te hebben. Mission impossible. Ik zei altijd dat ik niet naar een nieuw huis wilde verhuizen zonder nieuwe zetel, maar het begon mij te dagen dat we op het moment van de verhuis wellicht geen geld meer zullen hebben voor zo’n uitspatting. Dus besloten we er nu voor te gaan.
Een nieuwe zetel kiezen was nog niet zo makkelijk. We vonden een hoekzetel allebei heel tof omdat het zo gezellig is om allemaal samen in de zetel te hangen. Uiteindelijk zijn we toch niet voor een hoek gegaan, want we weten niet welke opstelling die in ons later huis zou moeten hebben. Bovendien kwam ik na het bekijken van wat foto’s op internet tot de conclusie dat ik blijkbaar val op combinaties van een driezit met een tweezit of twee fauteuils. Een stoffen hoekzetel wilden we niet meer en een lederen hoek was onbetaalbaar. Waar ik wel al een hele tijd mijn hart aan verloren had, was de Stockholm uit IKEA, een redelijk nieuwe lederen driezit. Hij ziet er niet al te modern uit, maar eerder een beetje vintage en dat was precies wat ik zocht. Om toch nog voldoende zitplaats te behouden besloot ik die te combineren met een tweezit. Ik was bang dat een ander soort leder zou botsen, dus kwamen we toch opnieuw bij een stoffen zetel uit. Om het allemaal wat interessant te houden, beslisten we voor een leuke kleur te kiezen. De gele zetel vonden we bij Maisons du Monde. Ook dit soort zetel heeft altijd al op mijn verlanglijstje gestaan. Ik had gewoon nooit gedacht dat ik de twee zou kunnen combineren. :)
2. De staande lamp had ook haar beste tijd gehad. Via die irritante advertenties die steeds op Facebook verschijnen kwam ik toevallig op MADE terecht. Na wat snuisteren vond ik daar een lamp waarmee het liefde op het eerste gezicht was. Omdat ik me net had ingeschreven op de nieuwsbrief kreeg ik nog eens 15 euro korting ook. Score! Het is daar nu wel zo’n beetje een leeg hoekje, dus ik denk daar nog een bijzettafeltje te zetten.
3. Toen we onze zetel bij Maisons du Monde gingen kiezen bracht ik ook nog dit theelichthoudertje mee. Ik vond dat er zo cool uitzien. Helaas wel nog geen theelichtje gevonden dat groot genoeg is om het volledig te vullen.
4. De woonkamer kon wat meer (nep) groen gebruiken. Het cactusje is echt en vond ik bij Eurotuin. Ik deed hem in een bloempotje dat volgens mij nog uit de Action komt, een setje van 3 waar eigenlijk kruiden in gekweekt moesten worden. Je ziet het in de foto hieronder wel niet zo goed, maar bon. :) Het vetplantje en de cactus in het witte potje zijn nep en komen uit Action. Als je niet van te dichtbij kijkt, zien die er echt uit. :)
5. Deze wire baskets komen ook uit de Action. Ik moest en zou er hebben maar wist eigenlijk niet zo goed wat ik ermee ging doen. Nu we nieuwe zetels hebben past die zwarte kist (daar bewaren we de dekentjes in) daar eigenlijk niet meer, dus wellicht gaan we die ergens anders plaatsen en de mandjes naast de zetel zetten.
En gewoon een kleurrijk fotootje van Elliots speelgoed, omdat dat mij vrolijk maakt.
Er moeten wel nog wat aanpassingen gebeuren. Boven de lederen zetel gaan we nog wat meer kaders hangen en boven de televisie komt nog een legplankje. Maar ik ben wel al echt content met hoe het er hier nu uitziet. Het voelt veel frisser aan. En volwassener ook, want die zetel kochten we samen toen we 7 jaar geleden verhuisden naar ons appartement. Wat denken jullie, goedgekeurd?
by Joyce | Aug 27, 2015 | Persoonlijk |
Argggghhhhh, sómmige dagen, hé. Op sommige dagen zou ik echt muilperen willen uitdelen.
Het begon allemaal deze morgen in mijn melkherberg toen ik naar de RVA moest bellen. Vorige week had ik immers een fijne oproepingsbrief gekregen waarin ik aangespoord werd om volgende maandag naar het regionale kantoor te gaan voor het bespreken van mijn inspanningen om werk te zoeken. Aangezien ik werk heb (en daar ging ik nog een enthousiaste post over schrijven eens het officieel was, maar kijk, ge weet het nu zo, hé. En nu hopen dat ik het niet gejinxt heb…) en nu enkel nog op de brief wacht die mij vertelt waar en wanneer ik mag beginnen, hoopte ik dat gesprek te mogen overslaan. Helaas, no such luck. Ik mag wel de mail meebrengen waarin staat dat ik mag beginnen en dan “geldt dat zeker als een bewijs van uw inspanningen”, maar ja, langsgaan zal toch moeten. Zelfs al kan ik waarschijnlijk 2 weken na het gesprek beginnen. *fingers crossed*
Daarna ging ik de propere was uit de wasmachine in de droogkast laden om dan te ontdekken dat een nieuwe trui van Klaas roze afgegaan was (ja echt, roze!) op een van mijn wit-met-grote-kleurrijke-bloemen bloesjes. Ik was vergeten dat die trui nog niet gewassen was. Hopelijk krijg ik dat nog goed.
Toen ging ik de post uit de brievenbus halen. Het regende. Een bestelwagen passeerde en vond het niet nodig om de plas naast mijn brievenbus te ontwijken. Dus nu zit ik hier onder een dekentje in mijn onderbroek te bloggen terwijl mijn broek hangt te drogen.
En dan zat er in de brievenbus nog een briefje van de postbode. Dat ik niet thuis was en ik mijn pakje in het postkantoor kan afhalen. KWASKIKWELTHUIS. Aaarrrghhhh, die postbode. Die verdient de Muilpeer Van De Dag. Vorige week exact hetzelfde liedje: ik was gewoon thuis, net zoals vandaag, en toch zat er zo’n briefje in de post. Mocht ik ook naar het postkantoor lopen om ocharme 3 nieuwe tutjes voor Elliot te gaan ophalen. Vandaag was het een nieuwe handtas uit de Veritas. De rits van mijn oude tas heeft het na 3 jaar begeven. Ik duidde expres thuislevering aan zodat ik na de werkuren niet tot in het centrum zou moeten met de auto, want in de regen ga ik niet met de fiets ze! En nu mag ik toch nog naar het postkantoor in ‘t centrum rijden, hé. Ugh. Ik denk dat onze eigen postbode in verlof is en er nu een vervanger zijn rondes doet. Ik ga het vragen. En mijn ongenoegen uiten. Koeltjes hé. Maar toch. En vragen of ze mijn verzending dan ook gaan terugbetalen, als ze de levering toch niet uitvoeren. De verzending van die handtas was wel gratis, maar dat moeten zij niet weten, hé?
Allechance bracht de koerierdienst toch ook nog iets tofs vandaag, dus er is wel een lichtpuntje:
Denk allemaal eens aan mij morgen, als ik ga zagen in het postkantoor!
by Joyce | Jan 12, 2015 | Dagelijks leven |
Ik had deze post ook een andere titel kunnen geven, namelijk: “Die keer dat ik op zondag besliste om in de Ecoshop een taartplateau te gaan zoeken en met iets geheel anders naar huis kwam.”
Want ja, voor Elliots groeifeest ben ik eigenlijk op zoek naar een heel grote plateau om zijn taart op uit te stallen. Ik denk niet dat ik er eentje ga vinden die groot genoeg is. Normaal zou er hier vorige zondag om de hoek een rommelmarkt geweest zijn. Wegens een technisch probleem werd die afgeschaft, maar ik wou toch een uitstapje maken om te zien of ik geen plateau vond. Dus sms’te ik mijn vaste gaan-we-ne-keer-daar-of-daar-naartoe-maatje (mijn moeder) en ‘t was al snel in de sjakos. De Ecoshop zou het worden. We kwamen binnen, keken rond en vonden een heel oude, robuuste schommelstoel. Mijn ma verloor er haar hart aan, dus lieten we een medewerker een grote rode V van Verkocht op het etiketje schrijven. We stapten verder en ohmijngodjes! Daar stond hij! De Poäng! Toen ik 39 weken ver was, moesten we nog bij de pa van Klaas gaan Nieuwjaar vieren. Heel mijn zwangerschap lang heb ik last gehad van mijn bekken en die laatste maanden werd het er niet bepaald beter op. Die Poäng was de enige zetel waar ik een uur of 2 zonder pijn in heb kunnen zitten. Zalig. Ik verkondigde diezelfde avond nog aan Klaas dat ik zeker zo’n stoel moest hebben als ik de volgende keer zwanger zou zijn. Sindsdien heb ik dat aan nog meer mensen verteld. Te veel. Zodanig veel dat ik besefte dat de mensen direct iets zouden vermoeden als ik ooit op Facebook zou stoefen met een nieuwe Poäng. Dus eigenlijk komt dit nog goed uit, hé? Als er nu iemand denkt dat ik stiekem zwanger ben, dan zullen ze over een maand of 3 merken dat dat niet het geval is. 1-0 voor mij!
Eigenlijk hoefde ik er geen voetenbankje bij, maar nu ik mij er eens in geïnstalleerd heb, vind ik dat toch wel zalig. De zetel en het bankje zijn nog in supergoeie staat, geen krasjes of niks. Alleen in het voetenbankje ontbreekt een vijs. Ik kon de twee samen voor 35 euro op de kop tikken. Daarkundenievoorsukkelenhé? Toen ik thuiskwam, checkte ik de site van IKEA en nieuw zou het mij in totaal 80 euro gekost hebben.
Ik vind IKEA echt een zalige winkel. Ik vind er zogoed als altijd mijn goesting en meestal valt de prijs ook goed mee. Maar tegelijkertijd vind ik het toch een beetje jammer wanneer we weer eens daar belanden voor een nieuw meubel. Want je wéét gewoon dat je buurman datzelfde meubel ook heeft staan, hé? Vandaar dat ik de kussens van de zetel en het bankje nog opnieuw ga (laten) overtrekken. Als ik alles nieuw had gekocht in de IKEA zou ik tot groot jolijt van Klaas (*sarcasmebordje*) voor dit kussen gekozen hebben, maar dan is het nog iets dat veel mensen hebben, natuurlijk. Dus ik ga binnenkort op zoek naar een mooi stofje zodat ik dan eens lief in de ogen van mijn mémé kan gaan kijken. :-)
En nog een fotootje, omdat hij zelfs als hij verkouden is (ja, ‘t is weer van dat) nog altijd ongelooflijk knap is:
