by Joyce | Dec 9, 2016 | Dagelijks leven |
Het zit er weer op. Dagen werden afgeteld, Sinterklaasliedjes gezongen, snoep rondgestrooid en cadeautjes gegeven. En nu is Sinterklaas weer naar Spanje. Of was het Turkije? Het was de eerste keer dat Elliot echt besefte wat er ging gebeuren en volledig mee was in het Sintverhaal en net zoals ik vorig jaar had gedacht, maakte dat het dit jaar extra magisch. Elliot zette zijn schoen, maar we moesten hem wel nog even herinneren aan het feit dat hij ook twee zusjes heeft die nog niet zelf hun schoentje konden zetten. In de slofjes stopte hij een suikerklontje, in zijn eigen schoen een wortel en zijn tekening voor de Sint.
Sinterklaas zorgde ook dit jaar weer voor een mengelmoes van cadeautjes. Een beetje gewoon speelgoed, een beetje knutselgerief (2 kleurboekjes, waskrijtjes van Panda en dikke potloden), een beetje uitdaging voor de hersentjes (puzzels en een boek). Oh, en een dinoverkleedpakje! <3
Dit jaar waren er voor het eerst ook diertjes van Schleich. Een setje van 4 oceaandieren, een duo dino’s en nog een enkele koe en varken.
Die variatie vinden de Sint en zijn Pieten fijn, en wij stiekem ook wel. Je kan toch ook geen auto’s blijven geven, hé? Hoewel de Sint wel nog rap dat jeepke van Playmobil in zijn speelgoedzak stopte toen hij merkte dat Elliot toch om een auto bleef vragen. :)
Lily-Rose en Lucy-Mae werden ook niet vergeten. Zij krijgen allebei een stoffen pop met konijnenoren en een houten kralending (seriously, geen idee hoe ik dat anders moet noemen). Voor hen samen was er ook een houten stapelpop die de Sint maanden geleden al van hun geboortelijst plukte. :)
Allez ja, een belachelijk volle Sinttafel eigenlijk, dus je zou kunnen zeggen dat de Sint overdreven heeft. Maar eigenlijk toch niet, want die mens was gewoon op de hoogte van ‘t feit dat wij nu bij mijn ouders wonen en in plaats van op twee adressen te komen heeft hij het dus gebundeld. Vandaar dat hier dus ook een aantal Transformers en een hele reeks figuurtjes uit The Good Dinosaur op Elliot stonden te wachten. En het politiekonijn en de vos uit Zootopia, wat een zalige film!
En Elliot? Die was in de wolken, hé. :)
Ook dit jaar kijk ik al uit naar volgend jaar, want volgens mij gaat hij dan ‘voor echt’ zelf een lijstje kunnen maken, knip- en plakwerk enzo. :)
by Joyce | Dec 10, 2015 | Dagelijks leven, Feest |
Amai, wat heb ik uitgekeken naar Sinterklaas! Veel meer dan mijne zoon zelf. Nu is dat nog zo, hé? Elliot besefte het toch nog niet. :)
We hadden een heel druk weekend, vol met Sinterklaascadeautjes. Het begon al vrijdagavond, want toen was de Sint al bij mijn ouders geweest. Die had gehoord dat opi het hele weekend weg was en heeft slim geredeneerd dat opi wellicht wou zien hoe blij zijn kleinkind was met zijn cadeautjes. Wat een slimme Sint! We hadden Elliot verteld dat Sinterklaas bij omi en opi op bezoek was geweest en dat hij cadeautjes had gebracht, ‘misschien zelfs autootjes! Goh goh!’ Toen we binnenkwamen, bleef hij stokstijf staan en durfde hij de eerste 5 minuten niet bewegen of rechtstreeks naar het speelgoed kijken. Haha, wat een raar manneke is dat toch soms. Nadien kwam hij wel los en heeft hij keiveel gespeeld. :)
De ochtend erna kwam hij bij ons thuis! Er waren wat verschillende dingen, zodat er wat variatie was. Het grootste stuk was een houten autobaan. Naar ‘t schijnt komen er nog uitbreidingen, zei de Sint mij. :) De autobaan was een groot succes, maar ook Visjes Vangen van HABA wordt al regelmatig gespeeld. Ben ik toch wel blij om, want ik wist eerst niet goed of een gezelschapsspelletje al wel zou lukken. Elliot kreeg ook de film van de Minions. Hij vindt die supergrappig in Despicable Me 2, dus een film met énkel Minions leek een potentieel schot in de roos. :)
Elliot kon een hele dag spelen met al het nieuwe speelgoed en hij heeft ook keeeeiiiveel gesnoept. :) De volgende ochtend waren we uitgenodigd in de opvang voor het Sinterklaasontbijt. Altijd heel lekker en er is ook altijd een pakje van de Sint met snoep en boekjes enzo. Er waren ook nieuwe auto’s voor in de opvang en die had Elliot natuurlijk meteen gezien. Klein drama omdat hij er nog niet mee mocht spelen. Typisch. :)
‘s Namiddags hadden we dan eindelijk een echte afspraak met de Sint, in het parochiecentrum hier in ‘t dorp. Dat was écht geen succes. Elliot bekeek alles van een afstandje, grabbelde vrolijk in de snoepmand van Zwarte Piet terwijl ik had gedacht dat hij bang zou geweest zijn en gedroeg zich normaal. Tot we bij de Sint mochten gaan… We kwamen een beetje te dicht en toen klampte hij zich ineens keihard vast aan mij, begon superhard te wenen en krijsen en maakte een groot drama. Echt, ‘t was precies alsof ik had verteld dat de Sint hem mee zou nemen en pas volgend jaar terug zou brengen bij ons. Hij was zo kwaad dat hij zelfs het loopfietsje dat hij kreeg weg sloeg, terug in de richting van de Sint. Jawadde.
Daarna moest hij een kwartier bekomen en lag hij volledig tegen mij na te snikken. Gelukkig kreeg hij toen een lolly en kwam Zwarte Piet nog eens langs met zijn mandje snoep. :)
Toch een geslaagd weekend, vond ik, al was het wel héél druk. Ik ben extra benieuwd naar volgend jaar. Volgens mij gaat hij dan écht beseffen wat er te gebeuren staat. Nog een extra hoopje magie erbij. :)
by Joyce | Dec 6, 2014 | Feest, Kindjes |
Allez, hij kwam! Deze namiddag welteverstaan. De Sint wist dat zaterdag kuisdag is en had mij al gemeld dat hij nog wel efkes zou wachten met cadeautjes leveren tot we klaar waren met kuisen. Kwestie van alles toch proper te hebben hé? Hij is wel zijn kistje mandarijnen in de keuken vergeten, vandaar dat ze niet mee op de foto staan.
Tot hierboven was mijn tekst childproof (veilig voor kindjes om te lezen), maar vanaf hier niet meer. U bent gewaarschuwd. Het ziet er dus heel veel speelgoed uit (and who are we kidding, het IS ook veel speelgoed), maar ‘t feit is dat ik doorheen het jaar gewoon gekocht heb wat ik leuk vond, “voor later”. Ik hield dat dan allemaal bij in een grote kist in de kelder en ik heb nu alles bovengehaald waar hij groot genoeg voor is. Bij nader inzien had ik die twee trekspeeltjes (de krokodil vooraan en de “winterdieren” achteraan) nog moeten laten zitten, want daar heeft hij nu nog niets aan. In de kelder staat ook nog een houten loopkarretje met blokken in, een cadeautje van zijn opa, maar dat ga ik nog laten staan tot Nieuwjaar of zijn verjaardag. Hij staat nog niet stevig genoeg om daar al mee op baan te gaan… Er zitten dingen bij van op een rommelmarkt (de puzzels) en van op www.tweedehands.be (hamertje-tik en de houten stapelblokken), andere waren een cadeautje (de winterdieren en de Duplo van mijn ouders), de plastic puzzel van Fisher Price stond op zijn geboortelijst en dan zijn er dingen die ik nieuw gekocht heb, zoals het huisje/vormenstoof en de kralenbaan uit Dreamland, de knuffels uit IKEA (ja, da’s een wolf met een grootmoeder die je door zijn muil kan duwen en dan uit zijn buik kan halen!), de trein uit Hema en de krokodil en het hondje van een verkoop van Moulin Roty op Snapstore.
De koekjes, rijstwafeltjes en wortelchipkes zijn uit de Colruyt. Ik kan dat manneke toch nog geen chocolade geven hé?
En dan kon Elliot op ontdekkingstocht! De speeltafel kocht ik voor goedkoop op een outletverkoop. Heel lelijk, maar ik keek er wel naar uit om hem die te geven, want met al dat staan gaat ze goed van pas komen.
Ik kijk al uit naar volgend jaar. Dan gaat hij misschien toch al iets meer besef hebben van al die magie. *emo-hartje*
by Joyce | Dec 5, 2014 | Kindjes |
Tien maanden. Twee cijfertjes al. Tijd voor een update!
Deze maand kreeg hij zijn dérde tand. Echt, ‘t is precies alsof die nu de ene na de andere doorbreekt. Deze keer is ‘t er eentje bovenaan. Ik vind hem een beetje op een rare plaats staan, maar als de omi zegt dat het ok is, zal dat wel zo zijn, zeker? Hij is de laatste tijd echt ontzettend hard zijn stemgeluid aan het oefenen. Hoe luider, hoe beter! En heel veel brabbelen hé. Vooral “mamamamamama”. Ik wacht nog op “moemoemoemoemoe”. Dan krijgt hij een beloning, haha. Sinds een paar weken heeft hij ook door hoe de ringentoren van Fisher Price werkt. Als ik bij hem zit en hem de ringen een voor een aangeef, steekt hij ze superbehendig rond de toren. Zo’n flink manneke. Zo blij als hij was dat hij kon kruipen, zo graag zou hij nu kunnen stappen. Hij kruipt nog altijd veel en vooral supersnel, maar tegenwoordig is het onbegonnen werk om hem op zijn poep te doen zitten. Meneer wil altijd maar staan, overal, en trekt zich overal aan recht om dan toerkes langs de tafel en de zetel te stappen. Ik vind dat best vermoeiend, want hoewel hij tegenwoordig redelijk stevig op zijn benen staat, durft hij nog wel eens vallen. En dan zijn er dikke tranen hé. Niet van de pijn, maar gewoon van ‘t verschieten. En dat hij nu altijd staat, is wel duidelijk uit de vele foto’s die we er ondertussen al van hebben… Ik denk dat dat dan ook zijn belangrijkste ontwikkeling van deze maand is.
En da’s nu toch wel erg, hé. Da’s nog maar 10 maanden oud en dat zet al zijn schoen!
Ik ben benieuwd of de Sint zal komen. Hij is alleszins al heel zijn leven (ahum) braaf.
