by Joyce | Aug 19, 2015 | Reizen |
Twee weken geleden trokken we met mijn ouders, broer en mémé een weekje naar de Ardennen. We verbleven er in een leuk huis in Mabompré, in de buurt van Houffalize, tussen de velden en grazende koeien. Ik heb niet zo precies bijgehouden wat we allemaal gedaan hadden omdat ik dacht dat ik achteraf de puzzelstukken mooi samen zou kunnen passen aan de hand van de foto’s die Klaas gemaakt had. Tot ik na een paar dagen merkte dat hij regelmatig zijn camera vergat. Oeps!
We verkenden Bastogne, La-Roche-en-Ardenne en Houffalize…
… keken beestjes in het wildpark in La-Roche-en-Ardenne…
… gingen naar de samenvloeiing van de Ourthes (en daar heb ik niet eens een deftige foto van!)…
… zagen rare fonteintjes (dit is er maar eentje van!)…
… en bezochten het stuwmeer van Nisramont.
We maakten ook een uitstapje naar Luxemburg. Ik was daar nog nooit geweest, zeg! We stopten net over de grens, in Clervaux, en verkenden het stadje. Op zoek naar een plekje om te eten belandden we bij Hotel Koener. Het zag er daar poepchic uit, maar het menu was superbetaalbaar. We hebben er lekker gegeten en de ijsjes waren megagroot en heel mooi versierd. Onze ober deed zelfs zijn best om Nederlands te spreken (dat Luxemburgs is toch echt een raar taaltje!) en besteedde veel aandacht aan Elliot. In Clervaux vond ik ook een winkeltje met verantwoord speelgoed, maar ik ben er wijselijk buiten gebleven. ;) Hieronder dus ook een megamottige foto, maar bon, ik moet toch bewijzen dat ik er geweest ben, hé? :)
Op een van de laatste dagen van onze vakantie wou het manvolk gaan kajakken. Ik ben volledig uit mijn comfortzone gestapt en ging mee. En toen was er toch wel een vaarverbod, zeker? Dat was vast een teken.
We hebben echt veel geluk gehad met het weer. De eerste avond dat we er waren heeft het even heel fel geregend en gehageld, maar daarna is het droog en zonnig gebleven tot de laatste avond. Maar toen was er in heel België regen en onweer, dus eigenlijk was dat ook niet zo erg. We hadden wat gezelschapsspelletjes mee, dus ik speelde voor het eerst in mijn leven Cluedo! We speelden er ook Nautilus, een strategisch spel dat ik een hele tijd geleden kocht, maar nog nooit uitprobeerde. Dat was ook heel tof. En ik heb ook voor het eerst gekubd. Gekubbd? En ik deed dat toch wel goed, hoor. Ik won een paar keer van Klaas en daarna wou hij dan niet meer spelen, tsk! Elliot heeft zich ook heel erg geamuseerd. Hij kon naar hartelust buiten spelen, we zetten op de warmste dagen zijn zwembadje op, hij kreeg aandacht van 6 volwassenen in plaats van 2…
Voor wie bezorgd is om Elliot na het zien van de foto’s hierboven: hij was op een van die boomstronken gaan staan maar viel toen recht met zijn hoofd op een van die leien (of hoe heten die stenen in ‘t midden?). Heel veel geweend, een sneetje boven zijn wenkbrauw en redelijk wat bloed. Met ijs erop en een pleister na het stelpen was het weer ok. De overige pleisters zijn maar voor de show, om zijn aandacht een beetje af te leiden. :)
Maar dus. Los van die valpartij was het een fijne vakantie, ja. :)
by Joyce | Jul 22, 2015 | Dagelijks leven |
Gisteren begon naar mijn gevoel de vakantie. Eergisteren was Elliots laatste dagje bij de onthaalmoeder en hij gaat pas op maandag 24 augustus terug. Zogoed als vijf volle weken samen dus, heerlijk! Ik hoop dat we véél goed weer zullen hebben zodat we elke dag buiten kunnen en veel in het water kunnen plonzen. Er staat sowieso al een weekje Ardennen gepland, maar we willen natuurlijk ook nog een aantal andere uitstapjes maken. We zien nog wel!
Sowieso moet ik de moestuin nog wat in orde brengen, want ondertussen heb ik al wat planten weg moeten halen (de rucola en spinazie waren bijvoorbeeld opgeschoten) en er zijn nog een paar tomatenplanten die ik moet opbinden en waar ik de dieven van moet weghalen. Ik heb nooit gepost over hoe ons moestuintje eruitzag toen de eerste kiemplantjes tevoorschijn kwamen, maar dat ga ik binnenkort nog wel doen. Een beetje een before & after dus. Ik ging nog eens door de oude foto’s waarover ik oorspronkelijk ging bloggen en nu valt het mij pas op hoe groen dat stukje van onze tuin de afgelopen weken/maanden geworden is. Ik kan me het onderstaande nauwelijks nog herinneren. :) Het zag er alleszins vree netjes uit in vergelijking met nu, haha!
Klaas is pas vanaf 3 augustus thuis, maar gisteren en vandaag is hij wel thuis. We besloten er van te profiteren en gingen gisterenochtend samen met mijn ouders naar de markt. We kochten er (natúúrlijk) een kip aan ‘t spit en brachten nog wat koffiekoeken mee naar huis. Elliot heeft zich goed geamuseerd, maar ja, die is ook altijd content als hij ergens op verkenning is. :) Misschien moeten we ook maar eens een laatavondwandeling maken met ons drietjes. Nog een keer een zonsondergang als deze zien zou fijn zijn.
Hopelijk kan ik binnenkort over nog wat uitstapjes schrijven!
by Joyce | Apr 25, 2015 | Dagelijks leven |
Naar jaarlijkse traditie vertrokken we vorige zaterdag naar de Ardennen voor een weekendje met de kant van de familie van Klaas zijn papa. We bleven tot maandag en hebben ontzettend veel chance gehad met het weer. We logeerden in een ruim huis met een heel grote tuin en deden twee keer een barbecue. Elliot overwon eindelijk zijn vrees voor gras, ‘t is te zeggen: hij durft er nu in stappen en rondkruipen. :) Hier thuis wou hij dat niet. Op zondag gingen we naar een wildpark en maandag konden we eindelijk onze nieuwe Tula Toddler uittesten tijdens een lange wandeling. Ik had die de dag ervoor ook al gebruikt om Elliot op mijn buik te dragen in het wildpark toen hij de buggy beu was, maar maandag was dus rugdraagdag. :) Ik ben er wel heel tevreden van, want zelfs met de Mei Tai kreeg ik na 5 minuten rugpijn als ik Elliot op mijn buik droeg. Met de Tula was dat helemaal niet het geval. Trouwens, in dat wildpark zijn we een stukje verloren gelopen want ineens liepen we effectief tussen de herten in plaats van op de afgebakende paadjes errond. Living on the edge!
En nog twee foto’s die ik zelf nam (dat ziet ge wel aan het hip filterke hé?), mijn grote man die met zijn camera op de zonsondergang wachtte en mijn kleine man moe maar voldaan op de terugweg naar huis:
Tot volgend jaar, Ardennen!
