by Joyce | Feb 20, 2018 | Lezen |
Uh-oh, dit wordt een korte post. Ik zou hier eigenlijk een korte recensie moeten posten van de boeken die ik in december las, maar… ik las geen enkel boek uit! Las ik dan helemaal niets in de laatste maand van 2017? Nee, maar er liepen enkele titels door elkaar en ik bereikte van al die boeken maar de laatste bladzijde in 2018. Ik ga daar hier dus niets meer over schrijven, maar volgende week post ik een verslagje van mijn leesgedrag in januari en februari van dit jaar dus Into the Wild van Jon Krakauer en Malva van Hagar Peeters zullen dan zeker aan bod komen!
Mijn lijstje bleef er dus zo uitzien:
- Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer) Een klein leven – Hanya Yanagihara
- Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren) Waarvan wij droomden – Julie Otsuka
- Een boek geschreven door meerdere auteurs
- Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
- Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht Oorsprong – Dan Brown
- Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. )
- Een boek gepubliceerd in 2017 Wil – Jeroen Olyslaegers
- Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
- Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
- Een boek met een titel die bestaat uit één woord Woesten – Kris Van Steenberge
- Een boek met een kleur in de titel
- Een boek met een nummer in de titel 13 reasons why – Jay Asher
- Een boek met een illustratie op de cover The Miniaturist – Jessie Burton
- Een non-fictie boek Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber & Elaine Mazlish
- Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
- Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
- Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
- Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat IJstweeling – S. K. Tremayne
- Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
- Een boek gepubliceerd voor je geboren werd Pride and Prejudice – Jane Austen
- Een boek dat je al een keertje las
- Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba
- Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest Wat jij niet ziet – Sarah Pinborough
- Een boek uit de bibliotheek Liefde kent veertig regels – Elif Shafak
- Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid Het smelt – Lize Spit
- Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
- Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las The God of Small Things – Arundhati Roy
- Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij Het meisje in de trein – Paula Hawkins
- Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
- Een eerste deel in een reeks
Een snelle telling wijst uit dat ik in 2017 16 boeken verslond, niet ontzagwekkend veel, maar toch best wel ok wetende dat ik in januari niets las en ik voor december ook geen boeken heb meegeteld. 16 boeken op 10 maanden dus, waaronder een klepper van 750 pagina’s. Volgens mij heb ik dit jaar mijn leesdoel in Goodreads op 20 boeken gelegd, dat zou haalbaar moeten zijn. Ik heb wel besloten om niet opnieuw mee te doen aan de Verbeelding Book Challenge, want het pietje precies in mij geraakt enorm gefrustreerd dat ik nooit al de puntjes van de challenge kan afvinken, haha! En ik wil ook weer wat vrijer kunnen lezen, zonder na te moeten denken of iets wel binnen de challenge past.
En dan nog efkes mijn persoonlijke awards: met stip op nummer 1 staat Een klein leven van Hanya Yanagihara. Onwaarschijnlijk mooi in alle opzichten. Maar dat heb ik u al allemaal verteld. Bijzonder mooie boeken die ik ook nog zou willen aanraden: Woesten van Kris Van Steenberge, The Miniaturist van Jessie Burton en Het smelt van Lize Spit (ik wééééét het!). 3 compleet verschillende verhalen en vertelstijlen, maar ik genoot telkens van begin tot einde. Ik heb er eventjes over gedacht om een categorie te voorzien voor ‘Wat Ge Ook Doet, Begin Niet Aan Dit Boek Want Het Is Een Ginormous Waste O’ Time’, maar ik heb geen zin om boeken te bashen. Weten van welke boeken ik toch niet zo zot was? Lees het opnieuw in mijn overzichtjes van februari, maart, april, mei en juni, juli, augustus, september, oktober en november.
by Joyce | Dec 7, 2017 | Lezen |
De afgelopen twee maanden las ik opnieuw vier boeken. Ondertussen blijkt dat ik dus mag zeggen dat 2 stuks mijn maandgemiddelde is. Hoewel ik een van die vier al sinds juli aan het lezen was (of eigenlijk eerder sinds 2007, maar kom) ben ik daar toch best tevreden mee.
The God of Small Things – Arundhati Roy
Estha en zijn tweelingzus Rahel komen ter wereld in het Zuid-Indiase Kerala. Ze groeien op in het ouderlijk huis van hun mooie en mysterieuze moeder Ammu, dat zij delen met hun gedesillusioneerde grootvader, hun eigenzinnige grootmoeder, een oudtante die rouwt om haar verloren liefde, en hun veelbelovende oom Chacko. De familie is ondernemend en welvarend, en de tweeling groeit voorspoedig op. Maar dan is er de Verschrikking, het rampzalige voorval waardoor Estha en Rahel, nauwelijks zeven jaar oud, in een noodlottige stroomversnelling terechtkomen en elkaar voor jaren uit het oog verliezen. Het is deze tragedie die de familie als een lange slagschaduw blijft achtervolgen.
Punt 27 van de Verbeelding Book Challenge is ‘een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las’. Ik moest even nadenken, want tijdens mijn jaren in Gent heb ik veel boeken moeten lezen maar er ook zeer veel niét gelezen, of maar bepaalde stukjes. Eentje dat me altijd is bijgebleven is The God of Small Things van Arundhati Roy. Als ik me niet vergis stond dat op de leeslijst in mijn eerste bachelor en hoewel ik mijn best heb gedaan, geraakte ik niet voorbij de eerste 100 pagina’s, en ik denk dat dat al ruim gerekend is. Enkele jaren later gaf ik het nog een kans, maar weer mislukte het. Voor de VBC besloot ik nog een effortke te doen en het is mij gelukt! 9,5 jaar na datum (faaaak, ik word oud!) is hij eindelijk uit.
… maar opnieuw heb ik het dus niet graag gelezen. Niet graag is misschien veel gezegd, maar ik heb mezelf toch echt moeten dwingen om door te zetten. Nochtans heeft het verhaal alles waar ik van hou: een familieverhaal gesitueerd in een andere cultuur met kinderen als centrale figuur en een groot, schokkend geheim of mysterie dat onthuld moet worden. Roy hanteert ook een heel kleurrijk, beeldend taalgebruik waardoor je je zó in India waant. Je voelt de drukkende warmte aan je lijf plakken en je ruikt de specerijen die zo typerend zijn voor het land én het verhaal. Ik leefde mee met de personages, zeker wanneer hun wereld ontspoorde en vond het lot van de tweeling hartverscheurend. En toch moest ik worstelen en spartelen om het boek door te komen en was ik opgelucht toen het eindelijk uit was. Ik kan niet zeggen waaraan het lag. Misschien werd het allemaal te lang uitgesponnen? Ik denk dat het boek gerust 100 pagina’s korter had kunnen zijn. Volgens mij is dit zo’n roman die ik over 10 jaar nog eens zal moeten herlezen, om het dan hopelijk ten volle te appreciëren. Drie sterren!
Oorsprong – Dan Brown
Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, is te gast in het hypermoderne Guggenheim-museum in Bilbao, voor de presentatie van een onthulling die de wetenschap voor altijd zal veranderen. Maar de zorgvuldig georkestreerde avond barst plotseling uit in chaos, waardoor de waardevolle ontdekking van miljardair en futuroloog Edmond Kirsch voorgoed dreigt te verdwijnen. Duizelig en geconfronteerd met een directe dreiging ontsnapt Langdon uit Bilbao, samen met de elegante museumdirecteur Ambra Vidal.
Ze vluchten naar Barcelona, gehaast op zoek naar een wachtwoord dat Kirsch’ geheim kan ontsluiten. Langdon en Vidal zoeken hun weg door de donkere gangen van verborgen geschiedenissen en extreme religies, moderne kunst en raadselachtige symbolen, terwijl ze een gekwelde vijand moeten ontwijken die zijn alwetende macht rechtstreeks aan het Spaanse Koninklijk Huis lijkt te onttrekken – en die voor niets zal terugdeinzen om Edmond Kirsch tot zwijgen te brengen …
Robert Langdon wordt geconfronteerd met de vragen die de mensheid al eeuwen bezighouden: waar komen wij vandaan en waar gaan wij naartoe? ‘Oorsprong’ is een adembenemend avontuur vol moderne kunst, innovatieve technologie, codes, religie, geschiedenis en architectuur.
Toen de hype rond De Da Vinci Code losbarstte, deed ik vrolijk mee en las ik ook nog de andere 3 romans die Dan Brown toen al geschreven had (Het Bernini Mysterie, Het Juvenalis Dilemma en De Delta Deceptie). Over ‘t algemeen lees ik niet vaak soortgelijke bestsellers (ik vergelijk die precies een beetje met Aspe of zo, of standaard whodunits) maar Dan Brown veroverde mijn tienerhartje. Hij veroverde het hárd. En ge weet hoe dat gaat met tienerliefdes, dat blijft, hé? Zelfs al schaam je je daar dan een beetje voor, je blijft trouw aan je guilty pleasures. Zo gaat dat met mij en den Dan dus ook. Schrijft hij weer een nieuwe pageturner, dan loop ik als een giechelende bakvis naar de boekenwinkel om zo snel mogelijk te kunnen beginnen lezen. Eigenlijk heb ik enkel Het Verloren Symbool minder graag gelezen. En dat de boeken over Robert Langdon dan nog verfilmd worden met Tom Hánks, tja… Dat is het helemaal, hé. Hoe kan ik dan nog weerstaan? Niet, zeg ik u.
Deze Oorsprong vond ik weer zalig. Heel spannend, heel beeldend, razendsnel en boordevol weetjes waarvan je tijdens het lezen twijfelt of dat nu echt of toch verzonnen is. De opbouw naar dé grote onthulling, het antwoord op de vragen waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan, wordt bijna pijnlijk lang uitgesponnen. Je wil zó graag weten wat de futuroloog Kirsch nu eindelijk ontdekt heeft dat je bijna diagonaal zou beginnen lezen om het toch maar zo snel mogelijk te ontdekken. Maar toen deed hij eindelijk zijn ontdekking uit de doeken en was het zo’n beetje van womp womp womp. Zo jammer vond ik dat. De antwoorden waren weinig spectaculair, maar de uiteindelijke slechterik zorgde wel voor een klein WTF-momentje. Fijn dat dat er toch nog was. 4 sterren!
Ik kon dat boek trouwens voor geen enkel puntje doen passen, dus ik was héél content dat er amper een dikke week na de Nederlandstalige publicatie wereldwijd al ruim 100.000 exemplaren verkocht bleken te zijn. Puntje 5 dus!
Liefde kent veertig regels – Elif Shafak
Ella Rubenstein is veertig jaar oud en niet gelukkig getrouwd, als ze een baan als proeflezer aanneemt voor een literair agentschap. Opeens staat haar leven op z’n kop. Haar eerste opdracht is het lezen van een manuscript over de oude, beroemde en mystieke soefi Rumi, gepassioneerd dichter en advocaat van de liefde.
Langzaamaan realiseert ze zich dat dit dertiende-eeuwse levensverhaal haar eigen verhaal weerspiegelt. Ze stelt zich open voor nieuwe mogelijkheden en omarmt zo de tijdloze boodschap van deze spirituele dichter.
Door mijn leesclub lees ik nu regelmatig weer boeken van de bib. Ik heb dat heel lang niet meer gedaan, kocht al mijn boeken zelf omdat ik het fijn vond om ze na het lezen in mijn kast te kunnen zetten. Maar nu met de leesclub begin ik dus al eens vaker aan een verhaal waarvan ik niet weet of ik het eigenlijk wel mooi zal vinden. Nu we ons hier ten Huizeke Sluizeken aan een strakker budget moeten houden, betekent dat dan ook dat ik de geneugten van beduimelde boeken en uitleentermijnen aan het herontdekken ben. Liefde kent veertig regels las ik dus voor de leesclub én voor punt 24 van de VBC.
Wat dit boek mij pijnlijk duidelijk maakte is dat ik echt niets weet over de islam of het soefisme. Op zich was dat misschien niet echt nodig omdat het boek vooral over (naasten)liefde gaat, maar wat meer culturele bagage was wel aangenaam geweest. Ik denk dat ik veel lagen en betekenissen gemist heb. Ik vond het boek best fijn om te lezen, zeker de hoofdstukken over de randfiguren. Je komt meer te weten over het leven van een prostituee en een dronkaard in het Turkije van de 13e eeuw. Op zich al superinteressant dus. De eigenlijke hoofdstukken over Roemi en Sjams spraken me het minst aan omdat die met momenten enorm esoterisch waren. Dan las ik gewoon wat vlugger door zonder echt stil te staan bij de boodschap van het verhaal. Eigenlijk vond ik de verhaallijn van Ella nog het tofst om te lezen, maar uitgerekend die plot was het minst uitgewerkt. Ik was niet echt onder de indruk toen het boek uit was, maar de nabespreking met de leesclub van Femma heeft toch gezorgd voor een positiever gevoel nu! Vast en zeker omdat Tineke zo’n zotte voorbereiding mee had en ons ontzettend veel heeft bijgeleerd over de islam, het soefisme en de politieke en culturele geschiedenis van Turkije. Drie sterren voor Liefde kent veertig regels, 5 sterren voor Tineke! :)
Wat jij niet ziet – Sarah Pinborough
Louise is een alleenstaande moeder. Tijdens een zeldzaam avondje uit ontmoet ze een man en valt als een blok voor hem. De maandag erop ontmoet ze haar nieuwe baas, David. De man uit het café, die getrouwd blijkt te zijn, en die zegt een fout te hebben begaan. Dan ontmoet Louise Adele, de vrouw van David. De twee raken bevriend en Louise leert een heel andere kant van David kennen. Er lijkt iets goed mis in hun huwelijk. Louise wil weten wat…
Alweer een aanrader van mijn collega. Volgens mij past dit boek in de omschrijving van punt 23, een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest. Als ik me niet vergis speelt het verhaal zich af in Groot-Brittannië. Weinig exotisch binnen dit thema, maar soit. Wat jij niet ziet begint met een heuse geheimhoudingsverklaring waarmee je als lezer akkoord dient te gaan. Over de ontknoping hoor je in verhullende termen te spreken en daartoe werd ook #WTFthatending in het leven geroepen. En bij de laatste hoofdstukken dacht ik ook effectief ‘WTFFFFF?!’ Tot twee keer toe! Ik had het totaal niet zien aankomen. Het is onmogelijk om meer te vertellen dan wat ik hierboven al kopieerde van de flaptekst, want dan verklap ik meteen een groot deel van de onthulling, maar ik vond het heel erg spannend én onvoorspelbaar. Een minpuntje voor mij was het hoofdpersonage, Louise. Ze deed me ontzettend hard denken aan Rachel uit Het meisje in de trein, want die wou ik ook regelmatig eens door elkaar schudden en aanmanen om eens logisch na te denken en geen stomme beslissingen te nemen. Vier sterren!
Het mag duidelijk zijn dat ik nooit 30 boeken uit zal hebben tegen het einde van deze maand, maar al bij al ben ik wel al tevreden over mijn leesgedrag dit jaar. Ik heb meer gelezen dan toen ik nog studeerde en dat terwijl ik toen geen werk, geen kinderen en geen bouw had. Speekselmedaille voor mezelf! Ik droom stiekem van een jaartje waarin Kathleen geen Verbeelding Book Challenge opstelt. Dan kan ik dat jaar gebruiken om volledig bij te benen, haha!
Mijn lijstje ziet er ondertussen zo uit:
- Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer) Een klein leven – Hanya Yanagihara
- Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren) Waarvan wij droomden – Julie Otsuka
- Een boek geschreven door meerdere auteurs
- Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
- Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht Oorsprong – Dan Brown
- Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. )
- Een boek gepubliceerd in 2017 Wil – Jeroen Olyslaegers
- Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
- Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
- Een boek met een titel die bestaat uit één woord Woesten – Kris Van Steenberge
- Een boek met een kleur in de titel
- Een boek met een nummer in de titel 13 reasons why – Jay Asher
- Een boek met een illustratie op de cover The Miniaturist – Jessie Burton
- Een non-fictie boek Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber & Elaine Mazlish
- Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
- Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
- Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
- Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat IJstweeling – S. K. Tremayne
- Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
- Een boek gepubliceerd voor je geboren werd Pride and Prejudice – Jane Austen
- Een boek dat je al een keertje las
- Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba
- Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest Wat jij niet ziet – Sarah Pinborough
- Een boek uit de bibliotheek Liefde kent veertig regels – Elif Shafak
- Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid Het smelt – Lize Spit
- Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
- Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las The God of Small Things – Arundhati Roy
- Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij Het meisje in de trein – Paula Hawkins
- Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
- Een eerste deel in een reeks
Weten wat ik eerder dit jaar al las? Hier zijn mijn overzichtjes van februari, maart, april, mei en juni, juli, augustus en september.
by Joyce | Oct 16, 2017 | Lezen |
Wat ben ik slecht bezig geweest de afgelopen maanden. Ik ga sowieso geen 30 boeken gelezen hebben tegen het einde van het jaar, want de teller staat nu nog maar op 12. Na het verliefd worden op Een klein leven en het vliegensvlug uitlezen van 13 reasons why las ik een boek waar ik me heb doorgeworsteld omdat ik moest van mezelf, stootte ik opnieuw op een pareltje, begon ik in een boek waarin ik aan de unief niet door was geraakt en dat nu weer onoverkomelijk lijkt én las ik tussen de soep en de patatten een héél dun boekje.
Wil – Jeroen Olyslaegers
Het is oorlog. Antwerpen wordt bezet door geweld en wantrouwen. Wilfried Wils acht zichzelf een dichter in wording, maar moet tegelijk zien te overleven als hulpagent. De mooie Yvette wordt verliefd op hem en haar broer Lode is een waaghals die zijn nek uitsteekt voor joden.
Wilfrieds artistieke mentor, Nijdig Baardje, wil juist alle joden vernietigen. Onbehaaglijk laverend tussen twee werelden, probeert Wilfried te overleven terwijl de jacht op de joden onverminderd verdergaat. Jaren later vertelt hij zijn verhaal aan een van zijn nakomelingen.
Alom bejubeld, lovende kritieken, 37.000 sterren van jan en alleman. Toen mijn collega er tenslotte ook immens positief over was en mij prompt zijn exemplaar uitleende, sprong ik mee op de bandwagon. Om er vervolgens weer keihard af te donderen. Ik voelde het gewoon niet. Ik heb doorgelezen uit plichtsbesef en omdat ik nooit een boek niét uitlees, maar ervan genieten heb ik niet gedaan. Het verhaal kon me eigenlijk helemaal niet boeien (nochtans speelt het zich af in den oorlog, iets wat ik normaal heel graag lees) en ook het taalgebruik stoorde me enorm. Heel veel ‘gij’ en ‘ge’, dialect en platte conversaties, maar op hetzelfde moment ook een heel bombastische, pompeuze vertelstijl. Ik merk dat dat ontzettend Vlaams taalgebruik mij niet ligt, meer zelfs: dat ik het ambetant om lezen vind. Misschien moet ik concluderen dat de Vlaamsche Roman niet aan mij besteed is? Voor één ding was het wel goed: ik kon er puntje 7, een boek gepubliceerd in 2017, mee afstrepen.
Woesten – Kris Van Steenberge
Woesten brengt ons naar de Vlaamse klei, waar de negentiende eeuw ten einde loopt. In het dorp treedt Elisabeth, dochter van de smid, in de echt met de jonge arts Guillaime Duponselle. Het zal geen gelukkig huwelijk worden. Als Elisabeth acht maanden later van een tweeling bevalt, blijkt de eerstgeborene een prachtige zoon, Valentijn. Het tweede kind is zo mismaakt dat Guillaume weigert hem een naam te geven. Toch blijft Nameloos in leven. Omdat hij vader en dorpelingen doet huiveren, gaat Nameloos gesluierd door het leven.
Dan doet de Eerste Wereldoorlog zijn intrede.
Woesten vertelt het broeierige verhaal vol dorpsgefluister achtereenvolgens vanuit Elisabeth, Guillaume, Valentijn en Nameloos. Voor alle vier pakt de toekomst anders uit dan verwacht.
Deze stond al heel lang op mijn verlanglijstje. In mijn boekenkast lag hij al enkele jaren, maar het was pas door de net opgerichte leesclub van onze plaatselijke Femma dat ik dit boek eindelijk ter hand nam. Toevallig kon het ook dienen voor puntje 10, een boek met een titel die bestaat uit één woord. Het moet lukken dat dit verhaal opnieuw draait rond een tweeling waar iets vreselijks mee gebeurt/aan de hand is. Ik weet toch niet hoe dat komt ze, die boeken vinden mij precies sinds ik bevallen ben van onze miekes. Soit. Mijn moedergevoel vond dat weer een heel zware roman, een tweeling waarvan de ene zo misvormd is dat hij van zijn vader zelfs geen naam krijgt en dus als Nameloos door het leven gaat. In de leesclub trok ik een beetje van leer tegen Elisabeth, de moeder van Nameloos en Valentijn, want wat voor moeder zijt ge als ge niet ingaat tegen uw man en uw zoon (op zijn minst achter ’t gat van vader) tóch een mooie naam geeft? Maar bon, zoals ze in de leesclub al zeiden moeten we dat inderdaad kaderen in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, ergens aan het begin van de twintigste eeuw. Maar dan nog, jong. Héél graag gelezen, ik zou ‘m aanraden aan anderen.
Waarvan wij droomden – Julie Otsuka
Waarvan wij droomden vertelt het verhaal van een groep jonge vrouwen die bijna een eeuw geleden als picture brides per schip van Japan naar San Francisco werd gebracht.
De slopende boottocht verbindt de vrouwen in zowel ervaring als verwachting. De onzekerheid over hun leven in Amerika geeft hun een collectieve stem, een gezamenlijke identiteit. Vanaf hun aankomst in Californië zullen ze alleen zijn in een totaal vreemde wereld. Daar ontmoeten ze hun mannen, die vreemdelingen voor hen zijn, baren ze kinderen die Amerikaans zullen zijn, en moeten ze zich redden in een taal die ze niet spreken. En juist als ze zich na jaren thuis beginnen te voelen in Amerika volgt de aanval van Japan op Pearl Harbour.
Nog eentje dat ik las voor de leesclub en dat ook paste in de Verbeelding Book Challenge, namelijk punt 2 (een boek met minder dan 200 pagina’s). Over dit boek heb ik gemengde gevoelens en ik weet eigenlijk nog steeds niet goed wat ik er nu precies van vond. Het verhaal dat verteld wordt is een zwarte pagina uit de Amerikaanse geschiedenis en ik wist hélemaal niet dat er ooit hele boten vol Japanse vrouwen onder valse voorwendselen naar Amerika gebracht werden om daar te trouwen en als goedkope werkkracht op de velden gebruikt te worden. En ik wist al zeker niet dat ze na Pearl Harbor allemaal in kampen op Amerikaans grondgebied gestopt werden en velen dat niet overleefden. Qua bewustwording en bijspijkeren van mijn algemene kennis zat dit boek dus zeker snor. Maar wat in het begin voor mij een aangename verandering was, namelijk de collectieve ‘wij’ die steevast gebruikt wordt in plaats van een ik-figuur, werd al snel wat monotoon én zorgde ervoor dat ik persoonlijk weinig verbinding voelde met het lot van de Japanse vrouwen, omdat ik mij niet zomaar één hoofdpersoon kon voorstellen. De vrouwen gaan op in de anonimiteit en worden onzichtbaar gemaakt, zoals dat ook in het echt het geval was. Heel meta dus. Toch veel bewondering voor de literaire technieken in dit dunne boekje, maar of ik het nu zou aanraden aan anderen? Hm, ik weet het niet goed.
Mijn lijstje ziet er ondertussen zo uit:
- Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer) Een klein leven – Hanya Yanagihara
- Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren) Waarvan wij droomden – Julie Otsuka
- Een boek geschreven door meerdere auteurs
- Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
- Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht
- Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. )
- Een boek gepubliceerd in 2017 Wil – Jeroen Olyslaegers
- Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
- Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
- Een boek met een titel die bestaat uit één woord Woesten – Kris Van Steenberge
- Een boek met een kleur in de titel
- Een boek met een nummer in de titel 13 reasons why – Jay Asher
- Een boek met een illustratie op de cover The Miniaturist – Jessie Burton
- Een non-fictie boek Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber & Elaine Mazlish
- Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
- Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
- Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
- Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat IJstweeling– S. K. Tremayne
- Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
- Een boek gepubliceerd voor je geboren werd Pride and Prejudice – Jane Austen
- Een boek dat je al een keertje las
- Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba
- Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest
- Een boek uit de bibliotheek
- Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid Het smelt– Lize Spit
- Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
- Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las
- Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij Het meisje in de trein– Paula Hawkins
- Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
- Een eerste deel in een reeks
En nu ga ik efkes verder spartelen in het boek dat ik al voor de tweede keer een kans geef.
Weten wat ik eerder dit jaar al las? Hier zijn mijn overzichtjes van februari, maart, april, mei en juni.
by Joyce | Jul 8, 2017 | Lezen |
Hè hè. Waar ik in maart slechts één boek las, kan ik er nu verhoudingsgewijs toch wat meer van mijn lijstje afvinken. In april las ik twee boeken en begon ik aan een derde dat ik pas halverwege mei uitlas. Daarna las ik op ongeveer een weekje een heel dun non-fictie boekje, begon ik aan een gigantische klepper die ik halverwege juni uitlas en sloot ik de maand af met nog een young adult. Gemiddeld lees ik dus blijkbaar zo’n 2 romans per maand. Dat is voor velen misschien niet zo veel, maar als je bedenkt dat ik enkel op de trein lees (4 dagen per week telkens een dik uur) vind ik dat precies toch nog niet zo slecht. Niet dat ik mij moet verantwoorden. Maar ge kent dat wel, hé. En ik ben ook een beetje aan ’t kijken of ik kanslagen in mijn opzet om de Verbeelding Book Challenge toch volledig te kunnen voltooien tegen eind dit jaar. Het zal nipt worden. :)
Het smelt – Lize Spit
In Eva’s geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze. Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.
Starten deed ik met Het smelt van Lize Spit. Ik kon een exemplaar lenen van mijn collega, waardoor Het smelt kon meetellen voor puntje 25. Initieel begon ik vol verwachting te lezen, want ik wist dat dit boek overal bejubeld werd en ook mijn collega was enthousiast, maar tegelijkertijd hoorde ik van veel mensen dat ze het zwaar overroepen vonden. Dat zorgde ervoor dat ik niet goed kon inschatten wat voor leeservaring het zou worden, maar ik was toch aangenaam verrast. Alles was ZO Vlaamsch, en de beschrijving van Eva’s prille jeugdjaren zo herkenbaar voor mij, een kind van de jaren negentig, dat ik al tijdens het lezen van de eerste pagina’s vaak grinnikte. Ik moest wel af en toe eens terugbladeren door de hoofdstukken om te weten of ik nu aan het lezen was over haar jeugd in het algemeen, of over de dag waarop alles voor haar veranderde en die had geleid tot wat ze nu, in de hoofdstukken die zich in het heden afspelen, van plan was. Een aspect waar veel lezers over struikelen is hoe expliciet bepaalde scènes zijn, en daar kan ik eigenlijk best wel inkomen. Op die momenten werd het vaak wat ongeloofwaardig, maar anderzijds zijn mensen tot alles in staat, dacht ik dan… Oh, en voor wie zich afvraagt wat er nu precies smelt (cfr. de titel): ik had het dus echt tot in de allerlaatste hoofdstukken niet door, hé seg! Geen idee of ik nu echt zo clueless ben of gewoon niet genoeg aan ’t nadenken was, haha! Ik was wel wat teleurgesteld over het einde dat onwaarschijnlijk grotesk was, hoewel ik het tegelijkertijd ook geniaal vond en in Eva’s plaats wellicht ook zotte plannen zou willen smeden om mij te wreken. Ik had het eigenlijk ook niet zien aankomen, wat voor mij altijd een pluspunt is. Los van de bovenstaande kritiek en de negatieve ervaringen van andere lezers, vond ik het bovenal heel goed geschreven. Ik genoot echt van de schrijfstijl, het beeldend taalgebruik, de sfeerschepping. En dat voor een auteur die maar enkele jaren ouder is dan ik. Trauma!
IJstweeling – S.K. Tremayne
Een van Sarahs dochters sterft. Maar kan zij zeker weten wie van de twee? Een jaar nadat een van hun identieke tweelingdochters, Lydia, door een ongeluk overlijdt, verhuizen Angus en Sarah Moorcroft naar een klein Schots eiland dat Angus van zijn oma heeft geërfd, in de hoop hun verwoeste leven weer op te pakken. Maar wanneer hun andere dochter, Kirstie, meent dat ze haar identiteit hebben verwisseld – dat zij Lydia is – stort hun wereld opnieuw in. Als de winter oprukt, en Angus voor zijn werk op het vasteland moet verblijven, lijkt het verleden Sarah in te halen en wordt Kirstie (of is het Lydia?) steeds onrustiger. Wat is er nou echt gebeurd op de fatale dag dat een van haar dochters overleed?
Dit boek kocht ik onlangs tweedehands en met een beetje verbeelding (ah ja, voor de Verbeelding Book Challenge!) kon ik die doen tellen voor punt 18. Het boek speelt zich af tijdens het sombere najaar op een guur Schots eilandje. Heel woest, heel onherbergzaam, heel afgelegen. Allez ja, heel Schots dus. Het hoofdpersonage is moeder van een eeneiige meisjestweeling, dus het hoeft niet gezegd te worden dat ik vanaf bladzijde 1 heel erg meeleefde. Een van de dochters, Lydia, stierf voor aanvang van het boek en de manier waarop het rouwproces beschreven werd, deed mij echt pijn. Langs alle kanten trok, wrong en scheurde het aan mijn moederhartje. Want iedereen met kinderen kan beamen dat het je grootste nachtmerrie als ouder is om je kind te zien sterven. Ik stond altijd heel erg stil bij hoe ik mij dan zou voelen en wat dat verlies met mij zou doen. Maar sinds de meisjes er zijn, verdwijnen die gedachtes steeds naar de achtergrond en is mijn focus compleet verschoven naar wat dat met mijn overlevende dochter zou doen, haar letterlijke tweelingziel verliezen. In IJstweeling wordt dat ook tot in detail omschreven, maar een thriller zou geen thriller zijn als er geen suspense in zou zitten: ongeveer een jaar na de dood van Lydia vertelt het overlevende zusje, Kirstie, ineens dat zij Lydia is en dat het eigenlijk Kirstie is die gestorven is. Zijde nog mee? Moeder begint uiteraard keihard te freaken en gaat gedurende de rest van het boek op onderzoek om uit te spitten wat er nu juist gebeurd is op het moment dat haar dochter stierf. De vader des huizes doet heel raar en verbergt duidelijk iets, maar ’t is pas in de laatste hoofdstukken dat de puzzelstukjes in elkaar vallen en we de ware toedracht leren kennen. Door die onvoorspelbaarheid en door de herkenbaarheid als tweelingmoeder heb ik dit boek toch graag gelezen, ook al was het voor mij persoonlijk zeker geen meesterwerk dat ik als absolute must read zou aanraden.
Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba
Een minutieuze beschrijving van de verschrikkingen. In de morgen van 7 april 1944 klinkt alarm door vernietigingskamp Auschwitz. Het eerste teken dat twee gevangenen ontsnapt zijn. Samen met kampgenoot Alfred Wetzler slaagt Vrba erin als een van de vijf joodse gevangenen te ontsnappen. Vrba overleeft door zijn onvoorstelbare levenswil, zijn slimheid en soms door puur geluk. De bijna achteloze stijl waarin het boek geschreven is, maakt de beklemming ervan nog groter…
Eind april begon ik dit boek te lezen, ook een dat ik tweedehands voor enkele eurootjes op de kop kon tikken. De Tweede Wereldoorlog heeft mij altijd geïnteresseerd/geïntrigeerd en het vak over traumaliteratuur dat ik tijdens mijn Master volgde, was mijn meest favoriete vak ooit. Hoewel ik al enkele romans rond dit thema las, was dit mijn eerste non-fictie boek. Rudolf Vrba is een Slowaakse man die een verslag schreef over hoe hij als tiener in de concentratiekampen belandde, daar gedurende jaren wist te overleven én er zelfs in slaagde te ontsnappen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik grote ogen trok van dit boek. Om die reden liet ik het meetellen voor punt 22 (een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt) want qua thematiek is het effectief een ver-van-mijn-bedverhaal.Toen ik pakweg Maus las, vond ik wat daarin beschreven werd al zo erg en zo gruwelijk dat ik me er maar moeilijk een beeld van kon vormen. Wat in Ik ontsnapte uit Auschwitz beschreven wordt, is echter nog 10 keer erger. Ik las dingen waarvan ik zou denken dat ze grandioos overdreven zijn door een op sensatie beluste auteur. Bovendien realiseerde ik mij hoe weinig ik eigenlijk wist over het leven in de kampen. Om een of andere reden had ik er bijvoorbeeld nooit bij stilgestaan dat er in Auschwitz (quasi) geen kinderen en vrouwen leefden. Mijn redenering was gewoon dat die niet lang overleefden, maar nu ontdekte ik dat zij vaak zelfs de binnenkant van het kamp niet zagen omdat zij rechtstreeks van het perron naar de gaskamers gebracht werden. Hoe vreselijk is dat, jong? Echt, nooit bij stilgestaan. Nog een schel die van mijn ogen viel: de mishandeling en brutaliteit van de kampwachters. Hoewel het grootste deel van de gevangenen volgens mij inderdaad stierf van ontbering, waren er ook talloze mannen die simpelweg mishandeld, gefolterd, vermoord, geëxecuteerd werden. Om de meest belachelijke redenen eerst.
Bon, ik verwachtte mij aan een vrij saai, stoffig boek, maar was aangenaam verrast. Het relaas van Vrba las heel vlot, er was veel aandacht voor detail, achteraan het boek zaten extra aanhangsels om nog meer duiding te geven en eigenlijk was het ook heel spannend, hoewel ik op voorhand al wist dat hij effectief was kunnen ontsnappen. Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in dit duister stukje geschiedenis en meer wil weten dan wat we standaard op school te blokken krijgen.
How2Talk2Kids. Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber en Elaine Mazlish
‘Ik ga niet naar mijn kamer. Je bent niet de baas over mij.’
‘Je doet gewoon wat ik zeg en daarmee uit.’
Na dit bekende tafereel voelen zowel kind als opvoeder zich boos. Gelukkig kan het ook anders. Adele Faber en Elaine Mazlish hebben een respectvolle manier van communiceren ontwikkeld waar alle partijen zich zoveel beter bij voelen. Faber en Mazlish bieden praktische effectieve communicatievaardigheden, gebaseerd op de theorie van de bekende psycholoog dr. Haim Ginott, direct toepasbaar op elk kind van 2 tot 20 jaar. Aan bod komt o.a: Beter omgaan met de negatieve gevoelens van je kind. Grenzen stellen terwijl de relatie met je kind goed blijft en zich zelfs verdiept. Het kind neemt verantwoordelijkheid voor zijn gedrag en komt zelf met oplossingen. Effectief prijzen en je kind bevrijden uit een vaste rol. Hierdoor krijgt je kind meer zelfvertrouwen en een positiever zelfbeeld.
Dit (non-fictie, dus puntje 14) boek was ik al heel vaak tegengekomen in verschillende Facebookgroepjes. Sinds Elliot naar school gaat, is hij veel mondiger geworden en is het dus makkelijker geworden om het met hem over bepaalde zaken te hebben. Omdat hij de afgelopen maanden duchtig geoefend heeft om een perfecte peuterpuber te worden, leek de tijd aangebroken om dit boekje effectief eens te doorbladeren. Het geeft een alternatieve kijk op opvoeden (googelen op ‘onvoorwaardelijk ouderschap’) waarbij uitgegaan wordt van respectvolle communicatie en leren omgaan met de gevoelens en behoeftes van het kind. Je krijgt ook tips over hoe je kan opvoeden zonder straffen en belonen en waarom dat niet betekent dat je grenzeloos opvoedt. Heel interessant, heel vlot om te lezen, heel erg praktisch uitgewerkt. Maar ik moet er geen tekeningske bij maken dat de theorie veel simpeler is dan de praktijk, hé? ;-) Toch probeer ik zo veel mogelijk van de tips toe te passen in ons dagelijks leven, want ik sta wel volledig achter deze visie op opvoeden.
Een klein leven – Hanya Yanagihara
Vier studievrienden zoeken samen hun weg in New York: de charmante acteur Willem, de excentrieke kunstenaar JB, de getalenteerde architect Malcolm en Jude St. Francis. Jude is teruggetrokken, slim en raadselachtig, en zijn vrienden weten beter dan vragen te stellen over zijn verleden. Ze proberen zijn pijn te verlichten, maar naarmate de decennia verstrijken dringt zich de vraag op of Jude wel verlost kan worden van de demonen uit zijn verleden.
Ahhh, de gigantische klepper van meer dan 700 pagina’s, punt 1 van de Verbeelding Book Challenge. Ik had nog geen idee welk boek ik wou lezen voor dit punt (ik dacht aan It van Stephen King, maar dat telt meer dan 1000 pagina’s en hou ik dus misschien beter voor de Verbeelding Book Challenge 2020?) maar toen mijn schoonmoeder mijn lijstje onder ogen kreeg, raadde ze mij Een klein leven aan. Ze was er net in begonnen en vond het al heel goed. Ik checkte online eens de samenvatting maar met zo’n kort tekstje kon het verhaal zelf uiteraard nog alle kanten uit. Toen mijn collega het boek kort erna las én supergoed vond, plooide ik en mocht ik zijn exemplaar lenen. En man. Wat.een.verhaal. Ik kan er eigenlijk niet meer over vertellen dan wat ik hierboven al kopieerde van de flaptekst, maar het was zooo schoon. Zo rauw, zo aangrijpend, zo hartverwarmend. Er is niks zo hartverscheurend als na 650 bladzijden denken dat het eindelijk allemaal in orde is gekomen, om dan bij de laatste 100 bladzijden nog door elkaar gerammeld te worden en compleet in shock aan het voorlaatste hoofdstuk te moeten beginnen. Tijdens de laatste hoofdstukken moest ik op de trein mijn tranen bedwingen en het is láng geleden dat een boek dat nog teweegbracht bij mij. Een onwaarschijnlijk mooi boek dat ik nu al mijn liefst gelezen roman van 2017 durf noemen én een plaatsje in mijn top 5 aller tijden krijgt. Als je dit jaar slechts 1 boek leest, laat het dan alsjeblief dit zijn.
13 reasons why – Jay Asher
Stel je voor. Je zit op de middelbare school en bent verliefd – op het meest bijzondere meisje van de klas natuurlijk. Een tijdlang bewonder je haar vanuit de verte. Je weet zeker dat je haar nooit kunt krijgen. En dan opeens, is er die avond. Er gebeurt niets, maar jullie praten, er is een klik, en een belofte van meer.
En dan is ze er opeens niet meer. Ze is dood. Hannah heeft zelfmoord gepleegd. Daarvoor had ze niet één maar dertien redenen. Er zijn, volgens haar, dertien schuldigen. En die klaagt ze persoonlijk aan in een getuigenis die ze op cassettebandjes heeft opgenomen.
En dan liggen opeens die bandjes voor jouw deur…
Het is niet van mijn gewoonte om Young Adult verhalen te lezen maar omdat ik de gelijknamige serie op Netflix ijzersterk vond, wou ik 13 reasons why wel een kans geven. Bovendien was mijn beschikbare boekenvoorraad uitgeput en kon ik deze vrij goedkoop aan mijn boekenkast toevoegen. Er staat een nummer in de titel, dus punt 12.
Het boek op zich vond ik okee. En daarmee is alles eigenlijk ook gezegd. Geen idee of dat aan het boek op zich ligt, of aan het feit dat ik de serie eerst zag. Die was heel diepgaand, veel meer uitgewerkt, wat ook normaal is als je een boek van amper 288 pagina’s omzet naar een reeks van 13 afleveringen van ongeveer 50 minuten. In het boek leren we enkel Clay en Hannah echt kennen, terwijl van de andere personages slechts een eenzijdig beeld wordt gegeven. Dat is in de serie uiteraard anders. Ondanks het onderwerp (pesten, seksueel geweld, zelfmoord) een ‘luchtig’ boek dat ik op enkele dagen uitlas, maar een aanrader zou ik het nu niet noemen. In plaats daarvan moet je de serie maar eens checken op Netflix, al was het maar om den Tony in al zijn glorie te kunnen aanschouwen. *grijns*
Mijn lijstje ziet er ondertussen zo uit:
- Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer) Een klein leven – Hanya Yanagihara
- Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren)
- Een boek geschreven door meerdere auteurs
- Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
- Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht
- Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. ? )
- Een boek gepubliceerd in 2017
- Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
- Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
- Een boek met een titel die bestaat uit één woord
- Een boek met een kleur in de titel
- Een boek met een nummer in de titel 13 reasons why – Jay Asher
- Een boek met een illustratie op de cover The Miniaturist – Jessie Burton
- Een non-fictie boek Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber & Elaine Mazlish
- Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
- Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
- Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
- Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat IJstweeling– S. K. Tremayne
- Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
- Een boek gepubliceerd voor je geboren werd Pride and Prejudice – Jane Austen
- Een boek dat je al een keertje las
- Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba
- Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest
- Een boek uit de bibliotheek
- Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid Het smelt– Lize Spit
- Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
- Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las
- Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij Het meisje in de trein– Paula Hawkins
- Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
- Een eerste deel in een reeks
Weten wat ik eerder dit jaar al las? Hier zijn mijn overzichtjes van februari en maart.
by Joyce | Apr 12, 2017 | Lezen |
Een bedroevende leesmaand, zo zou je maart nog het best kunnen omschrijven. Ik las slechts één boek. Hoe dat komt, vraag je? Awel, ik zal het eens uitleggen.
Het begon allemaal deze morgen in mijn melkherberg. Toen ik pril zwanger was van de meisjes was ik net begonnen aan Pride and Prejudice. Een klassieker, maar toch had ik die nooit eerder gelezen. Nogal een schande eigenlijk, voor iemand die taal- en letterkunde met als hoofdtaal Engels studeerde. Nu ik erover nadenk, realiseer ik mij dat ik nog geen enkele grote klassieker gelezen heb. Great Expectations? Nope. Wuthering Heights? Onbekend voor mij. Mrs. Dalloway? Die ken ik niet. Tijdens mijn jaren aan de Blandijn moest ik zo veel andere, verplichte literatuur lezen dat er voor puur ontspannend lezen weinig tot geen tijd over was. Ik heb ze wel allemaal in mijn boekenkast staan, die klassiekers, omdat ik vond dat dat zo hoorde. Ze waren mijn goed voornemen, ge weet wel, voor als ik met pensioen ben en veel tijd heb. Maar anderhalf jaar geleden dacht ik: screw it, dat kan hier niet meer zijn, ik ga mij er toch aan wagen. Pride and Prejudice koos ik omdat ik wist dat die door de satire en het cynisme een van de meer toegankelijkere romans binnen het genre is.
Ik nam het boek mee op de trein en begon vol goede moed te lezen. Maar die taal. Ik moest me door elke pagina heen worstelen, wist aan het einde van een zin van 5 regels al niet meer wat er nu weer in het begin van die zin was gezegd en moest dan telkens opnieuw beginnen. Ik had er simpelweg niet bij stilgestaan dat ik nog het archaïsche taalgebruik van de negentiende eeuw zou voorgeschoteld krijgen. Nu ik alles even heb kunnen laten bezinken en opnieuw zit na te denken over het boek, merk ik dat ik het verhaal op zich best wel goed vond. Het bewijs daarvan is dat ik van plan ben de verfilming met Keira Knightley eens te bekijken. En dat wil veel zeggen, want Keira, da’s mijn vriendin niet. Nee, ik liep dus echt vast op de tekst op zich. Uiteindelijk bleef het boek in mijn handtas zitten en keek ik wat uit het treinraam en probeerde ik mij te focussen op het feit dat ik niet misselijk wou worden (pril zwanger, remember?). Toen ik in februari begon met de Verbeelding Book Challenge besloot ik eerst de boeken uit te lezen die ik al begonnen was. Ik begon met The Miniaturist en stopte daarna met vrij veel tegenzin Pride and Prejudice in mijn sjakos.
Ik liet mijzelf toe te beginnen lezen op het punt waar ik vorige keer gestopt was. Heel ver was ik toch nog niet geraakt én ik wist nog goed wat er allemaal gebeurd was in het verhaal. Bovendien begon ik pas in februari met de challenge en kwam het op deze manier dus een beetje op hetzelfde neer als starten in januari. Op sommige momenten merkte ik dat ik mijn boek weer in mijn handtas liet zitten, maar ik las toch dapper verder omdat ik mezelf had verplicht het uit te hebben tegen eind maart. En da’s nipt gelukt!
Zoals iedereen wist ik ook al zonder het boek gelezen te hebben dat Elizabeth uiteindelijk trouwt met Mr. Darcy. Ik wist ook dat dat niet zonder slag of stoot ging. Toen ik las wat ze van hem vond en hoe ze tegen hem sprak, begon ik me stiekem wel af te vragen hoe haar gevoelens voor hem tegen het einde van het boek zo zouden kunnen keren dat ze op een huwelijksaanzoek in zou gaan. Dus ja, zo werd ik toch een beetje benieuwd. Eens ik over de helft was, zat ik eindelijk ‘in’ het verhaal. Vanaf dat punt vond ik het echt goed, want er kwam eindelijk wat schot in de zaak. Het wordt duidelijk dat Elizabeth meer en meer klamme handjes krijgt van Mr. Darcy en net zoals in een stationsromannetje moét je dan gewoon verder lezen, ook al weet je perfect hoe het zal aflopen. Jammer dat het boek tegen dan al bijna uit was. Oh, en wat een zalige kerel is Mr. Bennett. Zijn nonchalante houding tegenover zijn dochters en, vooral, zijn vrouw vond ik ontzettend grappig. Verfrissend om te lezen, want in andere klassiekers zou de vader des huizes zich wellicht heel anders gedragen. :) Drie sterretjes!
Mijn lijstje ziet er ondertussen zo uit:
- Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer)
- Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren)
- Een boek geschreven door meerdere auteurs
- Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
- Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht
- Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. ? )
- Een boek gepubliceerd in 2017
- Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
- Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
- Een boek met een titel die bestaat uit één woord
- Een boek met een kleur in de titel
- Een boek met een nummer in de titel
Een boek met een illustratie op de cover The Miniaturist – Jessie Burton- Een non-fictie boek
- Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
- Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
- Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
- Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat
- Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
Een boek gepubliceerd voor je geboren werd Pride and Prejudice – Jane Austen- Een boek dat je al een keertje las
- Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt
- Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest
- Een boek uit de bibliotheek
- Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid
- Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
- Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las
Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij Het meisje in de trein – Paula Hawkins- Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
- Een eerste deel in een reeks
En hier is wat ik las in februari.
