by Joyce | May 11, 2016 | Zwangerschap |
Dayum, in een kleed ziet die buik er toch altijd nóg eens zo gigantisch uit!
Deze week begon een beetje paniekerig omdat ik maandag opstond en merkte dat ik opeens geen enkels meer had. Mijn voeten waren van de ene dag op de andere dus keihard gezwollen, zo hard zelfs dat ik eigenlijk in geen enkel paar schoenen meer paste. Ik mailde de gynaecoloog en die zei dat het toch beter was om eens op controle te komen om een bloeddrukmeting te doen en een urinestaal te testen, om zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten. De rest van de dag (ik mocht pas in de late namiddag op controle) zat ik met de piepers. Dat was wel goed, want het zorgde ervoor dat ik de laatste doopsuikerzakjes afwerkte, iets dat ik op de lange baan had geschoven. Gelukkig bleek alles bij de gynaecoloog in orde en is het gewoon door de plotse warme temperaturen dat ik extra veel vocht begin vast te houden. De linkse baby was trouwens opnieuw in stuit gedraaid, zeg. Met dat kind gaan we nog werk hebben, denk ik! Ik heb wel een donkerbruin vermoeden dat dat kindje al opnieuw in hoofdligging gedraaid is, want tegenwoordig voel ik de linkse bewegingen weer meer bovenaan mijn buik. ‘t Zijn ook niet echt schopjes meer, maar meer de baby’s zelf die ik heen en weer voel bewegen en draaien. Tegenwoordig gebeurt het meerdere keren per dag ik ineens iets voel uitsteken (Een knie? Een elleboog? Wie zal het zeggen?) en dat, wanneer ik daar mijn hand op leg en heel zachtjes duw, ik de baby zich voel herpositioneren. Zo speciaal. <3
De rest van de week was vrij chill, dus ik heb echt genoten van de vrije dagen. Klaas en ik planden wat bouwgerelateerde uitstapjes en we haalden Elliots watertafel uit de garage. Ik zou dat wel gewoon kunnen worden, mijn venten die altijd bij mij zijn. <3 Zaterdag ben ik dan wel schoenen gaan shoppen, want ik kon het in mijn stoffen Vans echt niet meer uithouden van de pijn. En ik zeg wel ‘schoenen’, maar eigenlijk zijn het echt gewoon sletsen. Dus ja, zo loop ik nu buiten rond op fake Birkenstocks enzo, maar ik denk dat dat wel gepermitteerd is als ge in mei/juni hoogzwanger zijt van een tweeling.
Zaterdag ben ik het borstvoedingskussen gaan ophalen dat ik tweedehands op de kop kon tikken en eerder in de week werd ook éin-de-lijk onze Multimac geleverd. Da’s zo’n beetje een alternatieve achterbank bestaande uit 3 volwaardige (kinder)zitplaatsen. Begin 2013 kozen we voor een break omdat we dachten dat dat dé gezinswagen bij uitstek was en dat je daar zeker voldoende plaats in had voor al je kinders. Niet dus. Drie autostoeltjes op onze achterbank waren geen optie. En omdat we heel blij zijn met onze auto en Klaas niet in een quote ‘vagina on wheels’ (om het even welke monovolumewagen) wil rijden, beslisten we geen andere auto te kopen. Gelukkig herinnerde ik mij dat ik ooit eens een systeem was tegengekomen waarmee je wél voldoende kinderzitjes in je auto kon doen passen. We plaatsten onze bestelling toen ik 16 weken ver was, ruim op tijd want volgens de website was er een levertermijn van 7 à 8 weken. Blijkbaar zat er toch nog meer vertraging op de levering van enkele onderdelen, want na héél veel bange telefoontjes en mailtjes kregen we op 31 weken toch eindelijk het nieuws dat onze levering vertrokken was. 15 weken in plaats van 7 à 8 dus. Ziedewel dat goed voorbereid zijn altijd een goed idee is! Stel je voor dat we pas op 22 weken of zo besteld hadden.
De beste vriend van Klaas (en peter van onze toekomstige laatstgeborene) kwam donderdag op bezoek en hielp Klaas om het hele gevaarte te installeren. We waren een beetje bang dat Elliot er een drama van zou maken, want dat manneke heeft het toch altijd zo moeilijk met verandering, maar hij vindt het dus meeeegastoer! En zo in ‘t midden kan hij natuurlijk goed zien, hé. :)
Benieuwd naar week 32 van Elliot?
by Joyce | May 6, 2016 | Zwangerschap |
Eigenlijk is deze foto één grote leugen. ‘t Is hier deze week superdruk geweest en we hebben mijn foto dus pas vandaag gemaakt, op 31 weken en 5 dagen. Zo laat, da’s nog nooit eerder gebeurd! Moet ik nu over 2 dagen serieus een foto van 32 weken maken? ^^
Da’s een nieuw t-shirtje uit de borstvoedingscollectie van Mammae bij JBC en ‘t is ook al te kort aan ‘t worden, zeg. Ik zou eens moeten kijken of ik nog maxi dresses heb die passen, want ik weet eigenlijk niet wat ik moet aandoen als ‘t ineens nog héél warm zou worden.
Ik ben eens terug in de agenda gaan kijken om te zien of ik vorige week zwangerschapsgerelateerde dingen heb gedaan, maar blijkbaar niet. Ook qua kwaaltjes was er niks bijzonders in vergelijking met de week ervoor, dus wordt dit uitzonderlijk een korte blogpost. :)
Benieuwd naar week 31 van Elliot? Toevallig was dat blijkbaar ook een week waarin er hoegenaamd niéts interessants gebeurde. Haha!
by Joyce | Apr 26, 2016 | Zwangerschap |
30 weken, joh. Het spreekt voor zich dat Klaas en ik efkes in een paniekske schoten toen we dat zo officieel op de lightbox zagen staan. De mini’s kunnen er in principe nu echt snel zijn.
Klaas maakte ook een vergelijking met toen ik 30 weken ver was van Elliot…
… en dan nog eens een totaaloverzicht, 20 weken en 30 weken nu en dan uiterst rechts 40 weken van Elliot. Hoe vadsig is die laatste foto? De gelijkenis met dit hier is treffend, vind ik.
Maar bon, eigenlijk gaat het alleen over de buik, hé? Ik denk dat die nu wel ongeveer even groot is als toen ik 40 weken ver was van Elliot, maar nu zit het duidelijk nog hoger. Allez, ‘t is iets raars. De vorm is helemaal anders. Of zo.
Ik ga de komende dagen eens op zoek naar wat oefeningen om de pijn van de bekkeninstabiliteit te verlichten, denk ik. Het voetenbankje dat bij mijn Poäng hoort heb ik alvast weer uit de slaapkamer gehaald en staat nu netjes aan mijn plaatsje in de zetel. Echt, een zaligheid om mijn benen daarop te laten rusten. Ik was dat beter al 10 weken geleden beginnen gebruiken. Ik merk wel dat helemaal niks meer doen ook niet goed is voor mijn bekken, dus ik ben sinds een paar weken weer gestart met wat meer uit mijn zetel te komen voor de kleine huishoudelijke taakjes. Voor Klaas is ‘t ook fijner als hij de was en de strijk niet meer moet doen, en de vaatwas netjes geleegd en opnieuw gevuld geraakt. Opruimen doen we zo’n beetje samen. Gelukkig zorgt hij dat er elke avond eten op tafel staat en mogen we 2 keer per week bij mijn ouders gaan eten.
Hoewel ik nog geen striemen had, was ik opnieuw preventief mijn buik beginnen insmeren. Bij Elliot kwamen die opeens tevoorschijn ergens tussen 32 en 36 weken. En argh, nu zijn er dus effectief bijgekomen SINDS ik smeer. Bij Elliot stonden op het einde van de zwangerschap mijn heupen en onderbuik vol, nu zijn er enkele bijgekomen naast en boven mijn navel. Ze staan wel niet vuurrood, eerder rozig/blauwig, maar ik ben natuurlijk nog niet aan het einde van de zwangerschap…
Vorige week deden we ook nog wat leuke babyvoorbereidingen waardoor ik weer een aantal zaken van mijn lijstje kan schrappen. Woensdag ging ik samen met ons moe om suikerbonen, donderdag hadden we een afspraak met de drukker om het geboortekaartje en de labels te bespreken en vrijdag mochten we nog eens naar de gynaecoloog. Wat de drukker betreft zijn we nu enkel nog aan ‘t wachten op een proefdruk van het kaartje. Als die goed is, laten we de labels drukken en kunnen we de doopsuiker volledig afwerken.
Bij de gynaecoloog was alles supergoed. Ik was toen 29w5d ver en de baby’s werden elk op 1600+ gram geschat. Dat betekent dat ik puur qua gewicht eigenlijk al 1 voldragen baby in mijn buik heb zitten, en dan moeten er (hopelijk) nog eens 6 à 7 weken bij. Ik denk dat dat echomasjien wel altijd een overschatting maakt, maar ‘t geeft toch al een indicatie en bovenal bevestigt het telkens dat de baby’s mooi gelijkmatig groeien. Volgens de gyn begint de groei meestal ook vanaf 28 weken te stagneren maar is dat bij een niet-eerste zwangerschap vaak wat later. Wij duimen alleszins dat er nog zeker een kilo bijkomt tegen dat ze geboren worden! Oh, en nog iets fijns: de linkse baby lag mooi met het hoofdje naar beneden! Dat verklaart waarom ik vrijdag ineens zo weinig/andere beweging voelde dan ik gewoon was. Ze lagen allebei met het hoofd naar beneden, gezichtjes naar elkaar, rugjes naar buiten. En alle voetjes onder mijn rechtse ribben. (Of hoe zou je dat eigenlijk noemen?) Ik hoop echt dat ze allebei zo blijven liggen, maar aangezien de rechtse baby al heel de zwangerschap in hoofdligging ligt, kan ik alleszins natuurlijk bevallen. De gynaecoloog zei op ‘t einde dat ik “echt een goed lijf heb om een tweeling te dragen”, waarop ik een beetje glunderend naar Klaas keek. Die begon meteen te sputteren en zei dat het welletjes was geweest, haha! De gyn checkte ook nog even mijn baarmoederhals en die was ook nog steeds meer dan 4 cm lang, dus ze denkt dat ik echt nog lang niet ga bevallen. Ik hoop het, want Klaas en ik zijn er allebei emotioneel (en praktisch) echt nog niet klaar voor… Maar hey, we zien wel, hé? :)
Benieuwd naar week 30 van Elliot?
by Joyce | Apr 19, 2016 | Zwangerschap |
Een weekje voor de 30 weken is mijn buik echt zwáár. Als ik in de zetel zat, stak ik er sowieso al een kussentje onder, maar sinds enkele dagen moet er nog een kussentje bij. Anders krijg ik een aanhoudende pijn opzij in mijn onderbuik. De eerste keer dat ik dat voelde, was ik al bang dat ‘het’ in gang geschoten was. ^^ Ik voelde ook voor het eerst een van de baby’s de hik hebben! Elliot had dat elke dag toen hij nog in mijn buik zat, dus ze hebben iets van hun grote broer. Ik checkte mijn blogpost van toen ik 29 weken ver was van Elliot en daar schreef ik ook dat ik hem voor het eerst had voelen hikken. Exact in dezelfde week dus, zo grappig! En blijkbaar was het toen ook de eerste keer dat er een keidikke bult uit mijn buik stak (een hoofd of poep?) en dat had ik gisterenavond ook voor het eerst!
Dinsdag ging ik naar mijn mémé om te beginnen aan de doopsuikerzakjes. Ze legde mij uit hoe het moest en ik begon de stof te knippen terwijl zij een paar voorbeeldjes maakte. Na een halfuur kwam ze terug met 5 zakjes die volledig in elkaar zaten, met voering en al! Ik moest er enkel nog een rijgkoordje in stoppen. Ik heb nog geprotesteerd maar toen ze heel kordaat ‘Tegen morgen zitten ze alle 70 in elkaar!’ zei, wist ik dat de kous af was en dat er niets meer tegen in te brengen was. En inderdaad, de dag erna kreeg ik een sms’je dat alle zakjes klaar waren. Toch een vree pateeke, die mémé van mij. <3
Benieuwd naar week 29 van Elliot?
by Joyce | Apr 15, 2016 | Zwangerschap |
Een van de dingen die we tijdens de zwangerschap van Elliot gedaan hebben en waar ik nog altijd zó gelukkig om ben, was de zwangerschapsshoot. Onze vriendin maakte de foto’s en dat zorgde er toch voor dat we ons veel meer op ons gemak voelden. Omdat we sinds enkele jaren diezelfde vriendin in de lente foto’s van ons gezin laten maken, besloten we er nu maar meteen een zwangerschapsshoot van te maken. Van Elliot was ik 32 weken ver, maar ik voelde dat we deze keer beter niet zo lang wachtten dus werd de datum geprikt wanneer ik 27 weken ver was. Twee weekends geleden was het dan zover. Een selectie!
Elliot was te druk bezig met heen en weer crossen, dus zijn er niet heel veel foto’s waar hij ook bij staat, maar ik ben wel héél blij met die allereerste foto. :) Op naar volgende lente! Hoewel een fotoshoot tegen dan wel wat minder vanzelfsprekend zal zijn, vrees ik…
