Yikes. Toch weer een merkbaar verschil in vergelijking met vorige week…

Fysiek niet veel te melden. Tegenwoordig is het hier echt gewoon slapen – gaan werken – in de zetel ploffen – slapen – gaan werken – in de zetel ploffen – slapen. Allez ja. Ik doe nog wel wat lichte huishoudelijke taakjes zoals de was en de vaatwas, maar het overgrote deel komt tegenwoordig op Klaas zijn schouders terecht. Wat ik ook heel raar vind, is het feit dat ik het werk buitenstap en dat mijn buik plotsklaps pijn begint te doen, net alsof ik een harde buik krijg. Altijd een opluchting als ik op de trein weer kan gaan zitten. Het is nochtans niet dat ik een fysiek zware job uitoefen, hé. :) Sinds vorige week ongeveer voel ik de baby’s wel duidelijker en sinds gisteren voel ik ze precies elke dag een aantal keer. <3 Alsof het nooit anders is geweest, terwijl het toch bijna 2 jaar geleden is dat Elliot daarbinnen de boel op stelten zette. :)

Wat de voorbereidingen betreft heb ik deze week vooral veel zitten tobben over de buggy. Ik wou er graag eentje met een dubbele draagmand, dus één grote waar de kindjes samen in kunnen. Maar ik vind dat dus bijna nergens en ik wil die draagmand ook niet nieuw kopen, want we gaan niet veel wandelen. Bij Elliot gebruikten we die ‘s nachts en als we op bezoek gingen bij familie, voor dutjes. Maar toen realiseerde ik mij dat de kans bestaande is dat we de eerste 6 maanden van het leven van de tweeling sowieso al bij mijn ouders gaan wonen (heeft te maken met de bouwplannen, maar daarover vertel ik meer als er effectief iets concreets te vertellen valt :)) en dat er dan dus niet veel verplaatsing zal zijn… Dus nu twijfel ik of die draagmand eigenlijk wel nodig is. De gewone buggy wou ik ook tweedehands kopen, maar ja, het oog wil ook wat en ik vind geen mooie. Dus misschien wordt het toch een nieuwe. Eens overleggen met Klaas, hoewel die vast weer “da moet gij weten, schat” zal zeggen. Wat een gemak!

Zoals ik vorige week zei hebben we donderdag een pretecho laten doen. Dat was weer supertof en toch wel heel bijzonder, met zo twee baby’tjes in 3D. De ene baby konden we niet goed zien omdat de andere baby het nodig vond om bovenop het hoofd van broer/zus te zitten! Ik heb een cd’tje met wat echofoto’s gekregen, maar die ga ik incorporeren in de ‘Holy crap on a cracker, we krijgen een twééling?!’-post. Stay tuned. :)

Benieuwd naar week 18 van Elliot?