by Joyce | Aug 22, 2014 | Dagelijks leven |
Meer dan een jaar geleden ging ik eens op zoek naar gezonde receptjes. Op een of andere manier ben ik op dit recept uitgekomen. Of het heel gezond is, betwijfel ik en waarom ze het een macaronislaatje noemen, weet ik ook niet goed. Maar lekker is het wel! Ik heb er wat dingen aan aangepast en zo kwam ik tot het volgende.
Wat heb je nodig?
2 cups gnocchi (dat zijn die schelpjes)
1/4 cup rode ui (in kleine vierkantjes – dat heeft zeker een speciale keukenbenaming? Ik doe daar niet aan mee. In kleine vierkantjes dus.)
1 cup kerstomaten (ook in kleine stukjes)
1 pakje hamblokjes (van die die je per 3 koopt bij Jef)
1/2 cup mayonaise
3/4 theelepel mosterd
1 1/2 theelepel kristalsuiker
1 1/2 eetlepel wittewijnazijn
3 eetlepels zure room
1/2 theelepel zout
Hoe maak je het?
Gooi eerst de pasta, ui, tomaten en hamblokjes in een grote kom. (Je kan uiteraard het recept houden zoals in de link of zelf extra dingen toevoegen, zoals ik deed met de hamblokjes.) Daarna doe je de overige ingrediënten samen in een kleiner potje om zo het sausje te maken. Doe het sausje over de pasta. Et voilà!
Smakelijk!
by Joyce | Aug 11, 2014 | Kindjes, Opvoeding, Reizen |
Damn, er is nog nooit een half jaar zo hard voorbijgevlogen als deze eerste 6 maanden met een baby. Ik ging deze update eigenlijk vorige week al posten, maar aangezien we toen op vakantie waren met mijn ouders (meer daarover later!) heb ik een beetje vertraging opgelopen.
Op deze mooie vijfde dag van de achtste maand werd onze kleine man zes maanden oud. En hij zal het geweten hebben. We begonnen de ochtend met een broodkorstje. Hij vond dat heel interessant, hoewel er wel ook veel weer naar buiten kwam. :-) Toen we klaar waren met ontbijten, zijn we met Elliot naar de eendjes gegaan om hen de restjes te voederen. Elliot ziet heel graag beestjes. Behalve paarden. Daar is hij niet zo zot van.
Daarna zijn we naar een mooi plekje aan het meer gegaan waar ik Elliot aan de borst gevoed heb, terwijl Klaas foto’s maakte van ons. Ik wou al heel lang een mooie borstvoedingsfoto, maar in onze living kwam dat er precies niet van. Ik ben dus héél blij met het resultaat. Ze zullen een geweldige herinnering zijn aan deze prachtige periode van het moederschap.
‘s Namiddags at Elliot zijn eerste banaan…
… en gingen we naar het Kasteel van Bouillon (dat van Godfried, hé). De reden dat we naar de Ardennen gekomen waren, was eigenlijk gewoon omdat mijn vader dat kasteel eens wou bezoeken. Anyway, ik heb Elliot daar in de draagzak gestoken omdat dat echt niet te doen was met een buggy. ‘t Was vaak oppassen geblazen, maar het ging goed. Hij legde vaak zijn hoofdje volledig in zijn nek om omhoog en overal rondom zich te kunnen kijken. Er was ook een roofvogelshow en ik denk wel dat Elliot dat tof vond. Allez, hij heeft het toch een paar keer gemerkt toen er een vogel over zijn hoofd vloog. :-)
‘s Avonds zijn we dan aan het restaurantje aan de ingang van het park waar we verbleven iets gaan eten. ‘s Nachts heeft Elliot wel een nachtmerrie gehad. We denken dat er misschien iets te veel indrukken waren geweest tijdens de dag, want hij begon ineens te wenen en blééf maar wenen. Hem vasthouden, wiegen, zachtjes in zijn gezicht blazen, hem toespreken… Niets hielp. Zijn oogjes waren een klein beetje open, maar hij zag ons niet. We denken dus dat hij nog sliep. Na een tijdje ging het over, heeft hij een beetje gedronken en is hij terug in slaap gevallen. Die baby’s toch. :-)
Wat merken we nog aan 6 maanden? Hij zit nu echt heel flink rechtop en zet ook in een reflex zijn handje naast zich als hij merkt dat hij om zou vallen. Hij maakt kuchende geluidjes als hij aandacht wil en moet keihard lachen als we rare geluiden naar hem maken of als Klaas op zijn buikje blaast. Hij gromt (maar echt zoals een hond hé! Heel raar…) en hij trekt nog altijd graag aan mijn haar. Brillen zijn niet meer veilig voor hem. Hij kijkt héél graag in de spiegel omdat daar een kindje in woont dat altijd verlegen naar hem lacht. Hij wil alsmaar staan, trekt zich dan ook recht aan onze vingers en kan al even rechtopstaan in de zetel, met zijn poep tegen de rugleuning. We vinden ook dat zijn gebrabbel meer begint te lijken op echte woordjes. Niet dat hij herkenbare dingen zegt of zo, maar het zijn nu heel andere klanken dan de keelgeluiden die hij tot voor kort maakte. En verder is hij nog altijd zijn Zalige Zelf. :-)
by Joyce | Aug 4, 2014 | Kindjes |
Ik realiseerde me onlangs dat ik nooit geblogd heb over Elliots ontwikkeling sinds de post over zijn eerste 12 weken. Eigenlijk vind ik het wel moeilijk om me te herinneren wat hij wanneer allemaal deed, maar bon, de hoofdpunten zullen jullie hier wel terugvinden!
Elliot werd 4 maanden en kon ineens, dezelfde dag nog, van buik naar rug rollen. Hij heeft dat dan een paar keer gedaan, maar daarna niet meer.
Een goeie 3 weken later rolde hij op een warme avond ook een paar keer van rug naar buik. Daarna was hij precies vergeten dat hij dat kon, maar sinds een paar weken doet hij niets anders meer. Als we hem op zijn rug leggen, ligt hij na 5 seconden al op zijn buik. En dan maar kneuten omdat hij vooruit wil maar te ongeduldig is om deftig zijn best te doen. Die baby’s van tegenwoordig toch!
Halverwege juni zijn we ook begonnen met Elliot mee aan tafel te zetten in zijn eetstoel als wij gaan eten. En op 22 juni werden hij vrolijk wakker na het eerste nachtje in zijn eigen bedje. (Dat natuurlijk nog altijd vlak naast ons bed staat, maar toch. Normaal stond daar de draagmand, maar die was hij ontgroeid.) Deze maand begonnen we ook te merken dat Elliot begon te wenen als we hem “achterlieten”, vooral als hij aan zijn dutjes moest beginnen en wij de kamer uit gingen.
Toen hij 4 maanden was, werd het ook pijnlijk duidelijk dat meneertje een afspraak bij de kapster nodig had.
2 weken voor zijn vijfde vermaanddag ging Klaas mijn ouders helpen bij het plukken van de kersenboom. Hij wou een fotootje trekken van Elliot tussen de kersen en het lukte om hem een paar seconden op zijn eentje te doen zitten.
Rond deze periode kon ik ook vol nostalgie terugdenken aan mijn zwangerschap… Links 20 weken zwanger en rechts 20 weken oud.
En toen werd hij 5 maanden!
Voor deze foto kon hij opnieuw al eventjes zonder steun zitten, maar ik vond dat we het kaartje voor zitten pas mochten gebruiken eens hij 2 minuten zonder steun kon zitten. En een paar dagen later was het zover!
En toen werd het heel warm en had ons baby’tje toch wel last van de hitte. Zolang hij wakker was, viel het nog wel mee, maar dutjes doen of in slaap vallen voor de nacht, was moeilijk.
Halverwege juni, toen hij net 4 maanden was geworden, gingen we voor ‘t laatst naar Kind & Gezin. Zijn afmetingen toen: 67,5 cm en 7,830 kg.
Willekeurige dingen die hij graag doet: krijsen, roepen, rare geluiden maken, wild heen en weer wippen op schoot, op zijn vingers sabbelen en aan ons haar trekken.
Voilà. Dat waren maanden 4 en 5. Morgen al de volgende update! Spannend he. :-)
by Joyce | Aug 2, 2014 | Uitstap |
Klaas en ik zeggen al enkele jaren dat we eens wat meer uitstapjes moeten maken tijdens zijn verlof. Nu Elliot er is, hebben we daar eindelijk werk van gemaakt. Niet dat hij er al veel aan had, maar het was toch fijn om een gezinsuitstapje te doen. Elliot houdt van dieren (‘t is te zeggen, onze honden vindt hij alvast tof) dus besloten we naar een dierentuin of zoo te gaan. Aangezien we Planckendael en de Zoo te ver vonden, werd het Pairi Daiza. En dat is ons heel goed bevallen.
We zijn redelijk vroeg vertrokken, maar het was toch wel weer een halfuur later dan voorzien. Wij zien ons bed te graag. Elliot heeft de hele autorit naar daar geslapen, dus toen we arriveerden was hij goedgezind. We gingen eerst langs de kinderboerderij waar hij alvast zijn ogen uitkeek. Al leek het soms wel of hij de andere kindjes interessanter vond dan de dieren.
Dit geitje was meer geïnteresseerd in Elliot dan Elliot in hem. Onze kleine vent zat in zijn buggy en het geitje kwam met zijn neus tegen Elliots handje wrijven. Elliot keek zelfs amper in de richting van het geitje. :-)
Ik ging vooral voor de olifanten en die waren eigenlijk het eerste dat we zagen toen we in het park aankwamen. Ze kwamen net buiten toen wij aan hun omheining stonden. Toch altijd een beetje ontzagwekkend om zulke gigantische dieren op een paar meter van jou te zien staan.
Er was ook nog een andere olifant die (volgens mij toch) helemaal alleen zat, Suzy. Ik zat er wel een beetje mee in want ze leek me nogal eenzaam. Dit was volgens mij wel de grootste olifant van het park.
Na de olifanten begon Elliot het een beetje lastig te krijgen. Hij had honger en was moe. We gingen even zitten zodat hij kon drinken en daarna heeft hij het toch wel even moeilijk gehad om in slaap te geraken. Er was gewoon te veel te zien. :-)
We zagen ook nog wat andere ontzagwekkende beestjes:
Dan zagen we nog wat grappige beestjes:
We zagen mooie, maar ook rare vogels.
En Timon en Pumbaa (dat is dus effectief met dubbele a, hé! Google het maar eens!) waren er ook.
En dit vonden we een mooi gebouw. We vroegen ons af of het gewoon een nagemaakt decor zou geweest zijn, maar blijkbaar is het een authentieke abdijtoren.
En als laatste, mijn meest favoriete foto van de dag.
De panda’s hebben we niet gezien. Keeeiiilange rijen, jong! We zagen het niet zitten om een halfuur aan te schuiven. Elliot vond de zeehonden trouwens ook heel leuk, maar daar hebben we geen foto’s van. Als eerste gezinsuitstap was dit eigenlijk ideaal. Klaas en ik hebben zelfs geen enkele keer gememd tegen elkaar, een wonder! Het was een geslaagde dag en we gaan zeker nog terug, als Elliot wat groter is.
by Joyce | Jul 26, 2014 | Opvoeding |
Ik durf wedden dat jullie allemaal op het puntje van jullie stoel zitten om te weten te komen wat die belangrijke mijlpaal dan wel inhoudt. Am I right? I’m right, right?
Eigenlijk is het een beetje een dubbele mijlpaal. Het zit namelijk zo: over een goeie 10 dagen wordt onze kleine man 6 maanden (snif, waar is die kleine baby heen die ‘s avonds uren op mijn arm voor tv lag te dutten?). Dat betekent dat we dan dus de 6 maanden borstvoeding gehaald hebben (exclusief dan nog!) én dat we gaan beginnen met vaste voeding.
Toen ik zwanger was, wou ik me niet te hard focussen op die borstvoeding. Ik wou het niet jinxen. Ik hoorde zo veel verhalen over vrouwen waarbij het “niet lukte” en die “geen melk hadden”, dus ik was er redelijk nonchalant over en hield me gewoon voor dat ik borstvoeding zou geven als het lukte. En toen dat gelukkig het geval bleek te zijn, wilde ik de 3 maanden halen. En toen dat lukte, wilde ik de 6 maanden halen. En daarna? Daar had ik niet echt over nagedacht. Ik nam aan dat ik vanaf 6 maanden gewoon zou afbouwen tot Elliot enkel nog kunstvoeding dronk, omdat hij in september bij de onthaalmoeder moet starten. Maar eens we dan goed en wel vertrokken waren met die borstvoeding, merkte ik dat ik helemaal geen zin had om die intieme momenten die alleen ik met hem deel vaarwel te zeggen. Dus nu zou ik liefst van al borstvoeding kunnen geven tot hij 1 jaar is. Maar je weet wel, we zien wel hoe het gaat. Eens hij 1 jaar is, zou hij ook koemelk (of amandelmelk e.d.) mogen drinken i.p.v. groeimelk. Een voordeel, want die groeimelk vind ik toch maar een verkooppraatje, precies. En eigenlijk wil ik ook niet dat hij poedermelk moet drinken voor ocharme die paar maandjes die nog zouden overblijven tot hij 1 jaar is.
Bon, binnenkort beginnen we dus met vaste voeding en echt, ik kan op 2 handen niet meer tellen hoe vaak ik me al heb moeten verantwoorden omdat we daarmee wachten tot hij 6 maanden is. Los van het feit dat 6 maanden bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en Kind & Gezin (voor één keer hebben ze wél gelijk :-P) de officiële richtlijn is, is voor mij de belangrijkste reden het feit dat het spijsverteringsstelsel van een baby pas rond 6 maanden rijp genoeg is om vaste voeding te verteren. Bovendien is er ook minder risico op het ontwikkelen van allergieën (niet dat dat in onze families voorkomt, maar een allergie moet ooit érgens beginnen, dus better safe than sorry) en minder risico op overgewicht. Daar komt dan ook nog eens bij dat een kind vanaf 6 maanden ook zelf echt klaar is om te starten met vaste voeding. Wij merken dat de laatste weken heel goed aan Elliot. Zijn interesse in eten is enorm toegenomen en hij begint aan tafel kauwbewegingen te maken als hij ons ziet eten. Daarvoor deed hij dat helemaal niet. Over dat spijsverteringsstelsel heb ik een zeer verhelderend artikel gevonden dat goed uitlegt hoe het er daar vanbinnen in een baby’tje aan toe gaat.
Wanneer we binnenkort dan starten met vaste voeding zullen dat geen papjes zijn. We hebben besloten om dit meteen in stukjes aan te bieden. Dit heet de Rapley-methode of (oorspronkelijk) baby-led weaning. Ik heb er een heel goed boek, Eten voor de Kleintjes van Stefan Kleintjes, over gelezen, maar de belangrijkste informatie vind je ook hier, hier en hier terug. Eigenlijk komt het erop neer dat je de regie in handen van je kind laat. Je biedt wel zelf gezonde, gevarieerde voeding aan (in eerste instantie enkel groenten en fruit) maar je laat je kind zelf stukken nemen, naar zijn mond brengen, likken, sabbelen, slikken. Heel belangrijk om weten is dat het hier niet zozeer om het eten op zich gaat, als wel om het ontdekken van en experimenteren met smaken, kleuren en texturen. Bovendien is het algemeen geweten dat je je sneller eigen maakt wat je op je eentje hebt mogen uitproberen (dank u, lerarenopleiding!). De vaste voeding blijft ook bijvoeding. Dat betekent dat borstvoeding nog steeds het belangrijkste blijft en dat het “andere” eten er maar gewoon bij komt zodat een baby heel geleidelijk aan, op zijn eigen tempo, de overgang kan maken. Mooi, toch?
Omdat het de laatste tijd zo ontzettend warm is geweest, wilden we Elliot wel wat extra verkoeling bieden. Ik had er al vaak over gelezen, dus nu hebben we het eindelijk gedaan: Elliot kreeg een ijsje! Gemaakt van moedermelk, welteverstaan. :-)
Hij heeft er op 3 dagen 3 gegeten en hij vond het echt lekker en leuk!
