by Joyce | May 15, 2015 | Dagelijks leven |
Ja, ik kom 5 dagen na de feiten nog bloggen over Moederdag terwijl iedereen op zondagavond zijn/haar postje al geschreven had. Maar ik wou een beetje deftige foto’s van mijn geschenkjes en mijn vent is een drukbezette mens hé. :)
Op Moederdag begonnen we ‘s ochtends op ‘t gemak aan onze dag. Tegen de middag werden we voor de lunch verwacht bij de mama en pluspapa van Klaas. ‘s Avonds hadden we afgesproken met mijn familie bij mijn mémé voor broodjes. Ik vind dat heel leuk, familiedagjes. En Elliot ook he. Veel aandacht voor dat manneke. Bij mijn schoonmoeder deed Klaas een kleine fotoshoot omdat ze daar sinds de geboorte van Norah een viergeslacht hebben.
Van Elliot (eigenlijk van de onthaalmoeder, maar soit :) ) kreeg ik een schattig bloemetje met een lief gedichtje. Superleuk dat ze daar in de opvang ook al aan meedoen, vind ik. Ik kijk al uit naar de dag dat hij zelf een versje gaat kunnen voordragen.
En nog een zalig cadeautje dat ik van mijn klein mannetje kreeg: hij sliep de nacht door én werd pas wakker om half 10 in plaats van de tegenwoordig gebruikelijke 8 uur. Dank u, zoon!
Van Klaas kreeg ik een boeketje. Ik vind het wel mooi, maar ‘t is niet meteen mijn smaak. Ik wil een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het is nogal strak en modern, vind ik. Ik zie liever een kleurrijk, “bol” boeketje. Maar ja, dat komt ervan als je om half 11 ‘s ochtends op een zondag nog staat te zeggen dat je geen goesting hebt om naar de bloemist te gaan en een uur later alsnog op pad gestuurd wordt door je vrouw. Volgend jaar moet hij op voorhand een bestelling plaatsen, dan ben ik zeker van gerbera’s of pioenen. :) Ik moet wel zeggen dat ik de aronskelken mooier begin te vinden naarmate ze hier langer staan. :)
Ik moet wel bekennen dat ik een paar weken geleden al “mijne moederkesdag” gekocht had. Zoals ik eerder al zei ben ik van plan om een lapjesdeken te haken en daar heb ik gigantisch veel garen voor nodig. Ik heb de instructies van deze meneer (ja, meneren haken ook!) gevolgd om kleuren uit te zoeken. Ik heb er 27 nodig om vervolgens 25 lapjes in elke kleur te maken en dus begon ik een tijdje geleden met kleuren uitkiezen. Daarna bestelde ik van elke kleur een bolletje om te zien hoeveel vierkantjes ik uit een bolletje kan haken.
Die grote aankoop verantwoordde ik dus door te zeggen “dat het dan kon tellen als mijne moederkesdag”. Uiteindelijk bleken er 9 vierkantjes in 1 bol te zitten, dus moest ik van elke kleur nog 2 bolletjes extra bestellen. En dan nóg wat bolletjes om er op het einde nog een mooie rand rond te zetten. Allez ja. Die bestelling is dan goed voor mijn verjaardag eind deze maand hé. :) En het wordt dus ook een gigantisch duur deken. Als het af is, ga ik eens de rekening maken. It’s gonna be crazy. Maar volledig verantwoord hé. ‘t Is een deken om als gezin van te genieten. Ah ja. Dan mag dat duur zijn hé? En ‘t is uniek hé? Niemand anders gaat datzelfde deken hebben hé. Ah ja.
Een paar weekends geleden ging ik trouwens ook naar de Eurotuin om wat bloemetjes op te halen voor in de tuin. Ik vond er deze rieten mand. Ik zocht al heel lang een leuke opberger voor het haakwerk waar ik op dat moment mee bezig ben. Deze kon ik niet laten staan.
Dat is dan goed voor mijn verjaardag hé. Of had ik daar nu al iets voor gekocht?
by Joyce | May 2, 2015 | Dagelijks leven |
Onze huisfotografe (die ik hier ook al vermeldde) organiseerde gisteren voor Moederdag minifotosessies. Ik heb eventjes gewikt en gewogen, maar uiteindelijk beslisten mijn broer en ik toch dat het leuk zou zijn om samen met ons moeder foto’s te laten nemen. Want eigenlijk hebben wij maar bitter weinig foto’s van ons samen. Elliot mocht ook mee, want technisch gezien is dat toch ook een (klein)kindje van haar hé? Ik begon mijn favoriete foto’s uit te kiezen, maar omdat ik ze allemaal zo mooi vind, heb ik ze uiteindelijk bijna allemaal gepost hieronder. Oepsies! Als Joke foto’s maakt van ons, zijn we altijd superblij met het resultaat en dat was nu niet anders. :) Nog eens bedankt, Jo!
Toevallig hebben we volgend weekend opnieuw afgesproken, voor nieuwe foto’s van ons gezinnetje. Klaas gaat dus mee. Eindelijk nog eens voor de camera in plaats van erachter. :-)
by Joyce | Apr 25, 2015 | Dagelijks leven |
Naar jaarlijkse traditie vertrokken we vorige zaterdag naar de Ardennen voor een weekendje met de kant van de familie van Klaas zijn papa. We bleven tot maandag en hebben ontzettend veel chance gehad met het weer. We logeerden in een ruim huis met een heel grote tuin en deden twee keer een barbecue. Elliot overwon eindelijk zijn vrees voor gras, ‘t is te zeggen: hij durft er nu in stappen en rondkruipen. :) Hier thuis wou hij dat niet. Op zondag gingen we naar een wildpark en maandag konden we eindelijk onze nieuwe Tula Toddler uittesten tijdens een lange wandeling. Ik had die de dag ervoor ook al gebruikt om Elliot op mijn buik te dragen in het wildpark toen hij de buggy beu was, maar maandag was dus rugdraagdag. :) Ik ben er wel heel tevreden van, want zelfs met de Mei Tai kreeg ik na 5 minuten rugpijn als ik Elliot op mijn buik droeg. Met de Tula was dat helemaal niet het geval. Trouwens, in dat wildpark zijn we een stukje verloren gelopen want ineens liepen we effectief tussen de herten in plaats van op de afgebakende paadjes errond. Living on the edge!
En nog twee foto’s die ik zelf nam (dat ziet ge wel aan het hip filterke hé?), mijn grote man die met zijn camera op de zonsondergang wachtte en mijn kleine man moe maar voldaan op de terugweg naar huis:
Tot volgend jaar, Ardennen!
by Joyce | Apr 15, 2015 | Haakprojectjes |
Nadat mijn haakseltjes voor Elliots feestje af waren, besloot ik dat ik eens iets anders wou proberen. Mijn schoonzus was toen al ruim halverwege haar zwangerschap, dus dacht ik dat een babydekentje misschien wel een tof idee was. Ik zocht nog eens op hoe je ook alweer een granny square maakt en kocht, geïnspireerd door een medejanuarimama, 11 kleuren wol om één gigantisch vierkant voor Elliots toekomstige nichtje te maken. Gisterenavond werd Norah geboren en vanavond gingen we op kraambezoek, dus kan ik nu eindelijk mijn laatste nieuwe haaksel showen. :-)
Ik ben er toch wel eventjes aan bezig geweest, maar ik haakte er ook niet elke dag aan verder. De eerste helft, dus tot alle kleuren een keer gebruikt waren, ging supersnel. Daarna duurde het langer voor elke toer af was omdat de toeren natuurlijk ook steeds langer worden.
En het duurde ook best lang omdat ik er niet aan verder kon werken wanneer Elliot wakker was. Die vindt het blijkbaar ook een mooi dekentje, en vooral die gaatjes vindt hij heel interessant, want hij kon er dus niet afblijven.
Ik dacht dat het een neutraal dekentje zou worden, want een regenboog leek mij zowel bij een meisje als bij een jongen te passen, maar nu het af is, vind ik het toch eerder girly. Misschien omdat er “veel” roze en lila in zit en omdat het heel vrolijk is? Of misschien gewoon omdat ik weet dat ik het haakte voor een meisje?
Of het nu een meisjes- of jongensdeken is: dat maakt voor Elliot blijkbaar niet uit. Ik vond het een beetje jammer dat ik het weg “moest” geven en ben er nu nog eentje aan ‘t haken voor onze kleine man. :-)
Eens het af was, zocht ik een leuke geschenkverpakking. Ik wou eigenlijk een stijlvolle doos met deksel, maar dat heb ik nergens in het juiste formaat (size XL) gevonden, dus werd het deze kartonnen vouwdoos. Ik deed nog een zijdepapiertje rond het dekentje, gewoon voor de show. :-) En omdat een rode doos toch maar gewoon een rode doos is, besloot ik ze nog wat verder te personaliseren door er met washitape de naam van Elliots kersverse nichtje op te plakken.
Hip hip hoera voor Norah!
