‘Wat we voor één kind doen, doen we voor onze andere kinderen ook.’ Een opvatting waar ik al jarenlang achter sta, maar die uiteraard niet altijd perfect haalbaar is. Maar als we onze bloedjes hetzelfde kunnen schenken, dan doen we dat graag. Dus kregen onze meisjes eerder deze week ook eindelijk hun cakesmash. Die van Elliot vond ook met een maand vertraging plaats (want naar ‘t schijnt is dat een tof idee om op je eerste verjaardag wakker te worden met de windpokken), de meisjes moesten er 4 maanden op wachten. Mohja, beter laat dan nooit, zeg ik altijd. Daarbij, op hun verjaardag zelf woonden we nog bij mijn ouders en ‘t is eigenlijk pas sinds september dat we in ons nieuw huis enigszins comfortabel kunnen wonen. Dan is dat perfect gerechtvaardigd, hé. Hé? Ja, hé? Ok.
Ik gebruikte enkele honeycombs van hun groeifeest om de ‘set’ een beetje aan te kleden en ging in de Hema nog een gouden slinger halen. Hoera voor kerstversiering in oktober! Hun bloomers kocht ik maanden geleden in de Zeeman en de taarten bestelde ik bij dezelfde mevrouw die ook de mooie taarten voor het groeifeest maakte. En net zoals Elliot durfden onze miekes de taartjes eerst amper aanraken. Vervolgens aten ze 5 minuten lang netjes de bolletjes van de bovenkant, zonder zich ook maar een beetje vuil te maken. Ik heb hen dan maar wat geholpen en wat taart aan hun lijfjes gesmeerd, net zoals bij Elliot indertijd. Na een klein halfuurtje begonnen ze het decor af te breken, tijd om te stoppen dus. Klaas leverde een hele hoop foto’s af, maar ik wist dat te herleiden naar een selectie van 40 foto’s. Da’s eigenlijk nog te veel, maar toen dacht ik: ’40 foto’s, da’s 20 per kind, zoals een normale cakesmash.’ Dus dan is dat ok he, 40 foto’s in 1 blogpost? Ik dacht het ook, ja.
Klaas maakte ook een filmpje, superfijn om terug te bekijken:
Echt, zó waanzinnig blij dat we dit toch nog gedaan hebben. <3
Het was al sinds enkele maanden gepland, maar door slecht weer twee weekends geleden moesten we het naar vorige week verleggen: onze gezinsfotoshoot met Joke. Zij maakte voor het eerst gezinsfoto’s van ons toen we haar vroegen voor een zwangerschapsshoot, en op het huwelijk van mijn beste vriendin maakte ze ook een paar kiekjes van ons kersvers gezin van drie. Sindsdien hebben we haar benoemd tot onze huisfotografe. :)
Omdat die eerste foto’s van ons met z’n drietjes vorig jaar in de lente genomen werden en onze shoot van vorige week ook in mei gepland was, kreeg ik het idee om hier iets jaarlijks van te maken. Een nieuwe traditie waarbij we elke lente een paar mooie foto’s laten nemen van ons gezin zoals het er op dat moment uitziet. Ik kan mij al perfect voorstellen dat we later langs onze trap een rijtje familiefoto’s kunnen hangen. :)
Kunnen jullie ‘photo dump’ zeggen?
Hoe sexy is mijn echtgenoot wel niet, zeg? :)
We zijn echt superblij dat we zo’n getalenteerde fotografe tot onze vrienden mogen rekenen!
Onze huisfotografe (die ik hier ook al vermeldde) organiseerde gisteren voor Moederdag minifotosessies. Ik heb eventjes gewikt en gewogen, maar uiteindelijk beslisten mijn broer en ik toch dat het leuk zou zijn om samen met ons moeder foto’s te laten nemen. Want eigenlijk hebben wij maar bitter weinig foto’s van ons samen. Elliot mocht ook mee, want technisch gezien is dat toch ook een (klein)kindje van haar hé? Ik begon mijn favoriete foto’s uit te kiezen, maar omdat ik ze allemaal zo mooi vind, heb ik ze uiteindelijk bijna allemaal gepost hieronder. Oepsies! Als Joke foto’s maakt van ons, zijn we altijd superblij met het resultaat en dat was nu niet anders. :) Nog eens bedankt, Jo!
Toevallig hebben we volgend weekend opnieuw afgesproken, voor nieuwe foto’s van ons gezinnetje. Klaas gaat dus mee. Eindelijk nog eens voor de camera in plaats van erachter. :-)
Oef! Eindelijk. Na een maand uitstel door de windpokken en dan nog een aantal weken wachten omdat de foto’s nog nabewerkt moesten worden en we daarna nog een bedankkaartje voor het groeifeest wilden laten printen, pimpen en opsturen naar de gasten is hier dan toch eindelijk de volledige fotoreeks van Elliots cakesmash. Ik heb geen selectie gemaakt, dus verwacht u hieronder maar aan een heuse photo dump, zoals ze dat in tengels zo schoon zeggen. :)
Elliot wist eerst niet zo goed wat doen met dat taartje, wat ook duidelijk blijkt uit de eerste foto’s. Hij stak zijn vingertje uit, raakte het taartje bij-na aan en trok dan zijn handje terug. Ik heb hem zelf eerst wat moeten besmeuren voor hij besefte dat het ok was om zich helemaal te laten gaan.
We kozen een van die laatste foto’s uit om als bedankje naar onze familie en vrienden te sturen. Nog een stempel en wat washitape op de achterkant en klaar. :)
Mission accomplished!
* Vanaf nu is Cornelisk dus ook beschikbaar voor al uw cakesmashwensen! :) :)
Over de avonturen van een roodharige dramaqueen, haar knappe, fotograferende man en hun 3 belachelijk schattige kindjes.
