by Joyce | May 15, 2015 | Dagelijks leven |
Ja, ik kom 5 dagen na de feiten nog bloggen over Moederdag terwijl iedereen op zondagavond zijn/haar postje al geschreven had. Maar ik wou een beetje deftige foto’s van mijn geschenkjes en mijn vent is een drukbezette mens hé. :)
Op Moederdag begonnen we ‘s ochtends op ‘t gemak aan onze dag. Tegen de middag werden we voor de lunch verwacht bij de mama en pluspapa van Klaas. ‘s Avonds hadden we afgesproken met mijn familie bij mijn mémé voor broodjes. Ik vind dat heel leuk, familiedagjes. En Elliot ook he. Veel aandacht voor dat manneke. Bij mijn schoonmoeder deed Klaas een kleine fotoshoot omdat ze daar sinds de geboorte van Norah een viergeslacht hebben.
Van Elliot (eigenlijk van de onthaalmoeder, maar soit :) ) kreeg ik een schattig bloemetje met een lief gedichtje. Superleuk dat ze daar in de opvang ook al aan meedoen, vind ik. Ik kijk al uit naar de dag dat hij zelf een versje gaat kunnen voordragen.
En nog een zalig cadeautje dat ik van mijn klein mannetje kreeg: hij sliep de nacht door én werd pas wakker om half 10 in plaats van de tegenwoordig gebruikelijke 8 uur. Dank u, zoon!
Van Klaas kreeg ik een boeketje. Ik vind het wel mooi, maar ‘t is niet meteen mijn smaak. Ik wil een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het is nogal strak en modern, vind ik. Ik zie liever een kleurrijk, “bol” boeketje. Maar ja, dat komt ervan als je om half 11 ‘s ochtends op een zondag nog staat te zeggen dat je geen goesting hebt om naar de bloemist te gaan en een uur later alsnog op pad gestuurd wordt door je vrouw. Volgend jaar moet hij op voorhand een bestelling plaatsen, dan ben ik zeker van gerbera’s of pioenen. :) Ik moet wel zeggen dat ik de aronskelken mooier begin te vinden naarmate ze hier langer staan. :)
Ik moet wel bekennen dat ik een paar weken geleden al “mijne moederkesdag” gekocht had. Zoals ik eerder al zei ben ik van plan om een lapjesdeken te haken en daar heb ik gigantisch veel garen voor nodig. Ik heb de instructies van deze meneer (ja, meneren haken ook!) gevolgd om kleuren uit te zoeken. Ik heb er 27 nodig om vervolgens 25 lapjes in elke kleur te maken en dus begon ik een tijdje geleden met kleuren uitkiezen. Daarna bestelde ik van elke kleur een bolletje om te zien hoeveel vierkantjes ik uit een bolletje kan haken.
Die grote aankoop verantwoordde ik dus door te zeggen “dat het dan kon tellen als mijne moederkesdag”. Uiteindelijk bleken er 9 vierkantjes in 1 bol te zitten, dus moest ik van elke kleur nog 2 bolletjes extra bestellen. En dan nóg wat bolletjes om er op het einde nog een mooie rand rond te zetten. Allez ja. Die bestelling is dan goed voor mijn verjaardag eind deze maand hé. :) En het wordt dus ook een gigantisch duur deken. Als het af is, ga ik eens de rekening maken. It’s gonna be crazy. Maar volledig verantwoord hé. ‘t Is een deken om als gezin van te genieten. Ah ja. Dan mag dat duur zijn hé? En ‘t is uniek hé? Niemand anders gaat datzelfde deken hebben hé. Ah ja.
Een paar weekends geleden ging ik trouwens ook naar de Eurotuin om wat bloemetjes op te halen voor in de tuin. Ik vond er deze rieten mand. Ik zocht al heel lang een leuke opberger voor het haakwerk waar ik op dat moment mee bezig ben. Deze kon ik niet laten staan.
Dat is dan goed voor mijn verjaardag hé. Of had ik daar nu al iets voor gekocht?
by Joyce | Dec 4, 2014 | Dagelijks leven |
Gisteren waren Klaas en ik 7 jaar samen. Dat klinkt echt belachelijk lang, vind ik. Omdat het een werkdag was en we ‘s avonds nog bezoek kregen, hebben we er niet al te veel spel rond gemaakt. We hebben iets snels gemaakt om te eten en tegelijkertijd ook koekjes gebakken. Klaas had voor zijn verjaardag de week ervoor geen birthday cookies gekregen (zieke baby en een werkende moeder = te weinig tijd om ‘s avonds nog te staan bakken), dus wou ik het wel goed maken. Ik maakte mijn befaamde (if I do say so myself) ranger cookies want dat zijn de favorietjes van Klaas.
‘s Avonds kregen we dus nog bezoek. We hadden een eerste afspraak met een architect voor ons toekomstige huis. Een voorontwerp hadden we al eerder gekregen van een bouwfirma, maar na verder overleg met die eerste firma én nog een tweede bleek dat die belachelijk duur zouden zijn. We vonden dan een kleiner bedrijfje, eentje dat huizen lijkt te bouwen vanuit hun hart i.p.v. hun portemonnee, en daar werden we meteen verliefd op. We stuurden ons voorontwerp ook naar hen door, maar omdat het nogal rudimentair was, konden ze bepaalde kosten niet inschatten. Zij hebben in het verleden al succesvol samengewerkt met de architect van gisteren (we zijn een aantal weken geleden gaan kijken naar een woning die ze samen hebben gezet) dus leek het ons logisch om dezelfde weg op te gaan. Na het gesprek van gisteren voelden we ons weer wat zekerder van ons stuk. De architect berekende een prijs op basis van het voorontwerp en die lag al een heel stuk onder de eerdere offertes. Nu nog een aantal aanpassingen om een betere indeling te bekomen en vooral alles wat compacter te krijgen (die gasten die ons eerste voorontwerp hebben gemaakt, waren precies toch wel brosselaars), want het huidig voorontwerp is veel te groot – 190 vierkante meter, en dat is dan nog zonder de zolder van bijna 50 vierkante meter en zonder de garage… Wij zijn alvast superbenieuwd naar wat hij voor ons op papier zal zetten!
Oh, en nog een mini-update: mijn eerste granny square is af! Ik moet hier en daar wel nog een draadje afknippen, maar ik vind het toch deftig voor een eerste keer, non?
by Joyce | Nov 23, 2014 | Dagelijks leven |
Gisteren moest ik naar de Hema en ‘t Zeemanneke. Naar de Hema omdat er een bestelling op mij lag te wachten en naar ‘t Zeemanneke omdat ik extra bollen wol nodig heb. Voor mijn deken had ik dus al een bol in elke beschikbare kleur (er zijn er 11) gekocht en nu ik weet hoeveel vierkantjes ik uit 1 bol kan haken (bijna 11) weet ik hoeveel bollen ik per kleur nodig heb. Dus ging ik naar de Zeeman om 3 extra bollen per kleur. Ik denk dat die madam achter de kassa er ook het hare van zal gedacht hebben, toen ik daar stond met 33 bollen wol.
En dan ging ik naar de Hema. Ik koop elk jaar wel een nieuw ornamentje voor in de kerstboom en dit leek me wel leuk, dus plaatste ik online een bestelling. Ik ben benieuwd of ik ze op tijd in elkaar gehaakt krijg. Ik heb toch nog een week of 3, hé?
In mijn online winkelmandje stopte ik ook nog dit:
Ik had online al verschillende keren gezocht naar een tweedehandsje in goede staat, maar nérgens te vinden voor een deftige prijs. Dus dan maar nieuw gekocht, met een beetje korting. Het boek staat nu samen met Pluk van de Petteflet in Elliots boekenkastje. :-) Ik kocht in de winkel zelf ook nog twee slingers met papieren ballen voor op Elliots groeifeest.
En tja, nog steeds in de Hema stond ook de kerstversiering al uitgestald. Ik kon mij niet inhouden en nam nog deze twee kerstbollen, een slinger en een rood hertje mee. Zal goed passen bij het groene glitterhertje dat ik vorig jaar kocht en met Kerst uithaal om een maand op ons dressoir te wonen. :-)
Oh, en in de Kringwinkel vond ik dit. Ik vind haar stukjes op deredactie.be altijd heel herkenbaar en voor 1,50 euro kunde nu toch niet sukkelen, hé?
Ik koop zoooooo graag brollekes.
by Joyce | Sep 7, 2014 | Haakprojectjes |
Soms krijg ik al eens ‘t zot in mijne kop. ‘t Is nu héél hard in de mode om te naaien en stikken en breien en ik vind dat stiekem wel cool en hip maar buuuhhhh, dat lijkt mij allemaal zó ingewikkeld. Om nog maar te zwijgen van de tijd dat dat waarschijnlijk allemaal in beslag neemt. En in het eerste en tweede leerjaar was ik in die verschillende steken tijdens de naailes toch niet zo heel goed. Maar nu vond ik dit en seriously, hoe schoooooon is dat deken?
Fotootje hier gevonden.
Dus nu moet ik dat maken he. Klaas zei eergisteren dat hij ervan droomt om later met een tentje te gaan kamperen in het Muziekbos om foto’s te maken en dat hij dan Elliot mee wil nemen omdat dat heel gezellig zou zijn. And I was like: “Euhm, en ik dan?” En dan zei hij dat ik toch niet wil gaan kamperen. Boo to the hoo, zeg. Ik wil geen week aan een stuk kamperen op een camping tussen andere mensen, nee. Maar zo eens 1 nachtje buiten, gezellig met mijn eigen gezinnetje, why not? Dus dan begon ik te dromen over hoe dat kampeeruitje er dan uit zou zien. We gaan dan een kampvuur maken (en hierbij ga ik even voorbij aan het feit dat dat daar niet mag) en dan hebben we natuurlijk een keigroot deken nodig waar we met heel ons gezin (tegen dan gaan we natuurlijk met meer zijn!) in passen. En toen herinnerde ik me dat ik dat deken op Pinterest had gevonden.
Chance dat ik vanmiddag mijn mémé zie. Ik ga eens moeten vragen hoe je ook alweer haakt en hoe je zulke lapjes aan elkaar flanst. :-)
