by Joyce | May 15, 2015 | Dagelijks leven |
Ja, ik kom 5 dagen na de feiten nog bloggen over Moederdag terwijl iedereen op zondagavond zijn/haar postje al geschreven had. Maar ik wou een beetje deftige foto’s van mijn geschenkjes en mijn vent is een drukbezette mens hé. :)
Op Moederdag begonnen we ‘s ochtends op ‘t gemak aan onze dag. Tegen de middag werden we voor de lunch verwacht bij de mama en pluspapa van Klaas. ‘s Avonds hadden we afgesproken met mijn familie bij mijn mémé voor broodjes. Ik vind dat heel leuk, familiedagjes. En Elliot ook he. Veel aandacht voor dat manneke. Bij mijn schoonmoeder deed Klaas een kleine fotoshoot omdat ze daar sinds de geboorte van Norah een viergeslacht hebben.
Van Elliot (eigenlijk van de onthaalmoeder, maar soit :) ) kreeg ik een schattig bloemetje met een lief gedichtje. Superleuk dat ze daar in de opvang ook al aan meedoen, vind ik. Ik kijk al uit naar de dag dat hij zelf een versje gaat kunnen voordragen.
En nog een zalig cadeautje dat ik van mijn klein mannetje kreeg: hij sliep de nacht door én werd pas wakker om half 10 in plaats van de tegenwoordig gebruikelijke 8 uur. Dank u, zoon!
Van Klaas kreeg ik een boeketje. Ik vind het wel mooi, maar ‘t is niet meteen mijn smaak. Ik wil een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het is nogal strak en modern, vind ik. Ik zie liever een kleurrijk, “bol” boeketje. Maar ja, dat komt ervan als je om half 11 ‘s ochtends op een zondag nog staat te zeggen dat je geen goesting hebt om naar de bloemist te gaan en een uur later alsnog op pad gestuurd wordt door je vrouw. Volgend jaar moet hij op voorhand een bestelling plaatsen, dan ben ik zeker van gerbera’s of pioenen. :) Ik moet wel zeggen dat ik de aronskelken mooier begin te vinden naarmate ze hier langer staan. :)
Ik moet wel bekennen dat ik een paar weken geleden al “mijne moederkesdag” gekocht had. Zoals ik eerder al zei ben ik van plan om een lapjesdeken te haken en daar heb ik gigantisch veel garen voor nodig. Ik heb de instructies van deze meneer (ja, meneren haken ook!) gevolgd om kleuren uit te zoeken. Ik heb er 27 nodig om vervolgens 25 lapjes in elke kleur te maken en dus begon ik een tijdje geleden met kleuren uitkiezen. Daarna bestelde ik van elke kleur een bolletje om te zien hoeveel vierkantjes ik uit een bolletje kan haken.
Die grote aankoop verantwoordde ik dus door te zeggen “dat het dan kon tellen als mijne moederkesdag”. Uiteindelijk bleken er 9 vierkantjes in 1 bol te zitten, dus moest ik van elke kleur nog 2 bolletjes extra bestellen. En dan nóg wat bolletjes om er op het einde nog een mooie rand rond te zetten. Allez ja. Die bestelling is dan goed voor mijn verjaardag eind deze maand hé. :) En het wordt dus ook een gigantisch duur deken. Als het af is, ga ik eens de rekening maken. It’s gonna be crazy. Maar volledig verantwoord hé. ‘t Is een deken om als gezin van te genieten. Ah ja. Dan mag dat duur zijn hé? En ‘t is uniek hé? Niemand anders gaat datzelfde deken hebben hé. Ah ja.
Een paar weekends geleden ging ik trouwens ook naar de Eurotuin om wat bloemetjes op te halen voor in de tuin. Ik vond er deze rieten mand. Ik zocht al heel lang een leuke opberger voor het haakwerk waar ik op dat moment mee bezig ben. Deze kon ik niet laten staan.
Dat is dan goed voor mijn verjaardag hé. Of had ik daar nu al iets voor gekocht?
by Joyce | May 14, 2015 | Haakprojectjes |
Toen Elliots nichtje geboren werd, haakte ik voor haar een regenboogdekentje. Zoals ik hier al zei, was Elliot jaloers. Hij wou constant met het dekentje spelen, het vastnemen, aan de gaatjes voelen. Ik vond het zelf ook heel mooi gelukt, dus besloot ik een kopie te maken, deze keer voor Elliot. Hieronder geen uitgebreide foto’s van het resultaat want die konden jullie in de eerste post ook al zien, maar ik wou wel eventjes tonen hoe ik dit dekentje afgewerkt heb.
Norahs dekentje werkte ik af door de losse draadjes in te weven, maar nu heb ik eens iets anders geprobeerd. Ik maakte gekleurde pompons die ik vervolgens vastmaakte aan de losse draadjes. Zo zit alles ook goed vast én het ziet er heel leuk uit. Ik ben alvast blij met het resultaat. :)
by Joyce | May 5, 2015 | Kindjes |
Vandaag werd Elliot 15 maanden. Nu we alle Milestone Cards op twee na gebruikt hebben (daarover hieronder meer) is het heel gemakkelijk om een regelmatige foto met update te vergeten. Ik denk dat ik nu om de 3 maanden een post ga schrijven. Maandelijks zou wat overkill zijn hé?
Voor wie zich afvraagt wat er op de foto hierboven juist te zien is: ‘t is Elliot in zijn ballenbad, gezien door het open “dak”. :)
Sinds zijn verjaardag hebben we hier nog efkes gesukkeld met constante snotneuzen en keelpijn (wij alle drie dus) maar ik denk dat we erdoor zijn. Misschien doordat het opnieuw mooier weer wordt? Het mag in ieder geval zo blijven, want wat een verademing om niet meer overal volgesnotterde zakdoekjes mee te moeten zeulen.
Elliot stapt ondertussen vol vertrouwen rond en begint regelmatig een versnelling hoger te schakelen. Op sommige momenten is hij meer aan het lopen dan aan het stappen. Hij vindt het hilarisch als we hem gaan “pakken” en stormt dan schaterlachend weg. Drempels beginnen ook steeds vlotter te gaan, maar hij is wel nog heel voorzichtig.
In de keukenkast herontdekten we twee speelgoedvarkentjes van Flo en Juul. We hebben ze hen opnieuw gegeven en nu vindt Elliot het súperleuk om zo’n varken weg te gooien (lees: 1 meter voor zijn voeten te laten landen :)) en dan te zien hoe de honden zich erop gooien. De laatste dagen is hij trouwens verschillende lachjes aan het uitproberen. De geluiden die soms uit dat klein manneke komen… Onvoorstelbaar.
2 weken geleden ben ik gestopt met kolven. Dat was toch wel een mijlpaal, om verschillende redenen. Enerzijds is het weer een beetje loslaten, weer een teken dat mijn mannetje groter en zelfstandiger wordt en mij minder nodig heeft. Dat stoppen met kolven was uiteraard mijn eigen beslissing (als ik hopelijk binnenkort kan starten met werken ga ik daar ook niet meer kolven, dus ik wou dat nu alvast afbouwen) en niet die van Elliot. Maar hij maakt er dus geen enkel probleem van, wat pakweg 6 maanden geleden volgens mij wel het geval zou geweest zijn. Anderzijds betekent dat dat Elliot overdag in de opvang nu geen moedermelk meer drinkt. ‘s Ochtends eet hij daar nu een boterham (en néé, daar drinkt hij geen melk bij ze, wat denkt ge nu, water is beter! :)) en ‘s namiddags drinkt hij een flesje amandelmelk. Ik merk wel dat dat hem minder vult, want hij eet vlak na dat flesje ook al goed fruit terwijl hij vroeger nog eventjes wou wachten. En nu het dan toch over eten gaat: die jongen eet zooo graag en zooo veel. Als hij thuiskomt van de opvang wil hij eerst een beetje spelen, maar tegen dat Klaas begint te koken begint meneertje lastig te worden. Als het dan wat te lang duurt eer het eten op tafel staat, is het jammeren en zagen. Dan gaat hij aan zijn eetstoel staan en heft hij zijn ene beentje op, alsof hij in zijn stoel zou willen klimmen. In ‘t weekend staat een van ons twee ook op met hem (want tegenwoordig is het om 8 uur wel tijd om op te staan, hoor, los van ‘t feit dat hij in de opvang tot 9u30 slaapt…) en dan ontbijt hij meteen. Als de andere ouder dan opstaat en anderhalf uur later ook begint te ontbijten, dan neemt Elliot gewoon zijn tweede ontbijt. Echt. Wat een fretzak. :) Maar ‘t is echt zalig om hem bezig te zien, zijn smakgeluidjes te horen, zijn gezichtje te zien als hij nieuwe dingen proeft en ontdekt. En tegenwoordig lukt het met bestek ook al heel goed!
Spreken doet hij nog altijd niet (mama en papa zeggen zijn dus de enige twee Milestone Cards die we nog niet gebruikt hebben), maar we merken wel dat hij ongelooflijk veel begrijpt en heel goed duidelijk kan maken wat hij wil. Als we hem iets opdragen doet hij ook effectief wat we vragen, hij neemt de telefoon op als we “tring tring” zeggen, hij stopt de afstandsbediening in onze handen als hij tv wil kijken, hij wijst naar ALLES, en nog zo veel meer. Onlangs vond ik in de living een stukje van een autootje, maar de rest ervan was nergens te bespeuren. Elliot was in de slaapkamer, dus ik ga bij hem en vraag hem waar de rest van dat autootje was, waarop ik hem het stukje toon. Hij kijkt naar mij, ik zié hem nadenken, en ineens loopt hij mij voorbij. Terwijl ik denk “gaat die nu effectief weten wat ik hem vraag? Gaat hij nog wéten waar hij dat autootje gelaten heeft?” loopt hij uit de slaapkamer de gang in, door de keuken, de living in… en récht naar de bijplaats waar dat autootje lag. Hij raapt het op en brengt het mij. Echt. Zoiets belachelijk simpel, maar mijn moederhartje smolt en ik kon niet trotser zijn. :)
Tegenwoordig wil hij ook met alles helpen. Als hij zin heeft, tenminste. Maar hij helpt dus met speelgoed opruimen, hij komt mij helpen om die loodzware (*ahum*) deur van de vaatwasser te sluiten, hij gooit zijn vuile was in de wasmand, hij helpt mij de wasmachine en droogkast insteken en aanzetten (en weet zelf al héél goed op welke knopjes hij moet duwen),… In alle eerlijkheid moet ik wel toegeven dat het hele wasgebeuren niet altijd even vlot verloopt. Hij lijkt nog altijd te denken dat hij eerst iets uit de wasmand/wasmachine moet halen voor hij er iets in kan steken. Maar bon, het manneke is nog maar 15 maanden, hij zal het nog wel leren, zeker? :)
En dan nog iets dat we de laatste weken heel erg gemerkt hebben: die jongen wil niet meer binnen zijn. Echt. Hij heeft “Buiten” ontdekt. En omdat hij niet zo graag in het gras stapt (vol met putten en niveauverschillen) kruipt hij buiten vooral rond. Dus ik draai heel veel waskes hé. Buiten zit hij dan met ons in de moestuin, hij speelt in de hoop aarde die we nog liggen hebben, hij gaat in het kot van de honden kijken… Eeeeennnn hij ontdekte het hekje naar de oprit en het feit dat hij langs daar in de garage binnen kan. De supermysterieuze garage waar papa allerlei stoere papadingen doet. De oprit is echter niet afgesloten dus mag Elliot daar niet op z’n eentje rondlopen en datzelfde geldt voor de garage, want daar ligt heel veel oud, versleten, vuil gereedschap en materiaal. Niet echt veilig voor een peuter dus. Maar daar heeft Elliot geen oren naar. Dat resulteert dan in de volgende fotoreeks, die perfect weergeeft hoe Elliots Leven Buiten er tegenwoordig uitziet.
Toch wel een béétje grappig hé?
by Joyce | May 2, 2015 | Dagelijks leven |
Onze huisfotografe (die ik hier ook al vermeldde) organiseerde gisteren voor Moederdag minifotosessies. Ik heb eventjes gewikt en gewogen, maar uiteindelijk beslisten mijn broer en ik toch dat het leuk zou zijn om samen met ons moeder foto’s te laten nemen. Want eigenlijk hebben wij maar bitter weinig foto’s van ons samen. Elliot mocht ook mee, want technisch gezien is dat toch ook een (klein)kindje van haar hé? Ik begon mijn favoriete foto’s uit te kiezen, maar omdat ik ze allemaal zo mooi vind, heb ik ze uiteindelijk bijna allemaal gepost hieronder. Oepsies! Als Joke foto’s maakt van ons, zijn we altijd superblij met het resultaat en dat was nu niet anders. :) Nog eens bedankt, Jo!
Toevallig hebben we volgend weekend opnieuw afgesproken, voor nieuwe foto’s van ons gezinnetje. Klaas gaat dus mee. Eindelijk nog eens voor de camera in plaats van erachter. :-)
by Joyce | Apr 30, 2015 | Dagelijks leven |
Met het mooie weer van de afgelopen weken hebben we eindelijk verder kunnen werken in de tuin. Die is er ondertussen met grote sprongen op vooruitgegaan. Eerst zag de tuin er zo uit en daarna werkten we nog wat verder tot hij er zo uitzag. Toen werd het koud en nat en lieten we de boel de boel. Tot nu.
Het achterste deel van de tuin ziet er nu zo uit. Het picket fence is nu effectief een white picket fence geworden, al moet het korte stukje opzij nog geverfd worden (dat staat pas stevig vast sinds vorig weekend) en moeten de boog en het poortje nog een tweede laag krijgen. Het hek op zich zou eigenlijk ook nog eens opnieuw moeten geverfd worden, maar ik denk dat dat een straatje zonder einde wordt. De honden springen er elke keer opnieuw met hun modderpoten tegen als ze een kat over de stenen omheining zien lopen… Maar ja. Laat ik dat zo? Of zoek ik een andere oplossing? Een white picket fence met modderpoten, dat geeft toch ook niet op, hé? Rond de boog komt ook nog kamperfoelie. Dat gaan we planten van zodra de laatste laag verf klaar is. Zoals jullie kunnen zien, beginnen de plantjes in de border ook wat te groeien en zijn er al een paar mooie groene struikjes te zien. De kale plekken in het gras gaan we in het najaar nog eens opnieuw inzaaien.
Uiterst links op de foto hierboven zien jullie ook dit kiwiplantje. Ondertussen is het al verhuisd naar een grotere bloempot en heeft het een (hopelijk) geschikter plekje gekregen.
En dan gaan we nu binnen in de moestuin…
Klaas legde de stoeptegels zelf. Ik vond ze op Freecycle, dus ze waren volledig gratis. Zo moet dat zijn! Toen het terrasje (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen eigenlijk…) gelegd was, ben ik meteen stukken mos uit een ander deel van de tuin gaan halen om tussen de voegen te stoppen. Ik dacht dat dat het grote vlak zou breken en romantisch zou ogen. En ik vind dat dat toch wel gelukt is. Nu is ‘t wachten tot het allemaal goed vast zit. Nog een detailfotootje van mijn werk:
In mijn vorige post vertelde ik al dat we kozen voor opgehoogde bedden. Klaas maakte een groot deel ervan al vorig jaar, maar de laatste stuks heeft hij pas dit voorjaar afgewerkt. Het hout op maat gezaagd, alles in elkaar getimmerd en dan een paar lagen beits gegeven om het wat meer weerbestendig te maken. Aan de binnenkant niette hij antiworteldoek zodat er geen aarde door de kieren naar buiten zou sijpelen. We vulden de bakken met aarde die we lieten leveren en de paden bedekten we ook met antiworteldoek en een dikke laag schors. Zacht onder de voetjes en zo moet ik mij geen zorgen maken over onkruid. Op het einde van het pad plantten we een frambozenstruik. Ondertussen hebben we daar ook een houten raster achter gehangen zodat de plant lekker kan woekeren.
Het houten paneel plaatsten we om de composthoop erachter een beetje af te schermen. Dat oogt wat mooier, vind ik persoonlijk, en ik vind het ook veiliger. De composthoop is ingegraven en aangezien er nu nog niet veel in ligt, is er toch een zeker gevaar, vooral aangezien Elliot ook in de moestuin rondloopt.
Nog een paar detailfoto’s. Langs de zijkant is er nog een stuk waar de omheining niet ver genoeg doorloopt. We hebben de nodige platen wel al, maar omdat dat kot er nog staat, kunnen we de platen nog niet zetten. Om de tuin toch af te bakenen stond daar dus een gewone groene Bekaertdraad, maar dat was natuurlijk niet zo mooi. Mijn ouders deden hun rieten matten weg, dus ik heb die vriendelijk opgeëist voor onze moestuin. De stoeltjes hadden we al van op ons vroeger appartement. Ik herontdekte ze in het eerder genoemde kot (ook zichtbaar hieronder) en dat was bijzonder fijn, want anders moest ik er nog gaan kopen. Ik vind dat de gele kleur ook leuk uitkomt in de moestuin.
Mijn gereedschap. Komt uit de IKEA. Heel flimsy, maar ik vond het bijzonder schattig en die ring om alles aan vast te hangen is erg handig. Bovendien ook niet gevaarlijk of zwaar, dus heel geschikt om Elliot te laten “helpen”.
Onze kleine helper:
In de foto hierboven is ons dambordje trouwens nog zichtbaar. Het ziet er nog altijd heel mooi uit, maar het gras dat ik daar vorige herfst zaaide heeft het niet zo goed gedaan. Staat dus nog op ons af te werken lijstje.
Ik heb trouwens ook een paar zonnebloemen gezaaid. Ze schieten al goed omhoog en ik hoop dat ze allemaal een volwaardige zonnebloem worden. Koffiekopjes uit de kringwinkel.
Ondertussen is de moestuin nog verder afgewerkt. De kruidentafel zit in elkaar en is gevuld, er zijn nog wat plantjes op het terrasje bijgekomen om het geheel wat op te vrolijken, we hingen bloembakken en -emmers aan de omheining en het hek (en die moeten allemaal nog gevuld worden met bloemetjes), we hingen twee insectenhotels op en ik zaaide zowat alle groentezaadjes die al mochten gezaaid worden. Hierna volgt normaal gezien dus nog één post, om het volledig afgewerkte geheel te showen. We zijn bijzonder fier. :-) Nu hopen dat er ook effectief iets eetbaars zal groeien, haha!
